Σε σκηνοθεσία και σενάριο του Κρίστοφερ Νόλαν, το Οπενχάιμερ (Oppenheimer) είναι ένα γυρισμένο σε ΙΜΑΧ επικό θρίλερ που παρασύρει το κοινό με την αγωνιώδη και παράδοξη ιστορία ενός αινιγματικού άντρα που πρέπει να ρισκάρει να καταστρέψει τον κόσμο προκειμένου να τον σώσει.
Η ταινία βασίζεται στο βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο «Ο θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ» των Κάι Μπερντ και Μάρτιν Τζ. Σέργουιν. Την παραγωγή της ταινίας συνυπογράφουν η Έμα Τόμας (Δουνκέρκη, Inception), ο υποψήφιος για Όσκαρ Τσαρλς Ρόβεν της Atlas Entertainment (τριλογία Σκοτεινός Ιππότης, Οδηγός Διαπλοκής) και ο Κρίστοφερ Νόλαν.
Οι ταινίες του Νόλαν –Tenet, Δουνκέρκη, Interstellar, Inception και η τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη – έχουν ξεπεράσει τα 5 δισεκατομμύρια δολάρια στο παγκόσμιο box office και έχουν αποσπάσει 11 Όσκαρ και 36 υποψηφιότητες, μεταξύ αυτών και δύο υποψηφιότητες για Καλύτερη Ταινία.
Η ταινία συνδυάζει την τεχνική του IMAX 65mm και του φιλμ 65mm, ενώ για πρώτη φορά συμπεριλαμβάνονται μέρη σε ασπρόμαυρη αναλογική φωτογραφία IMAX.
Η ιστορία
Οι ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν έχουν ξεπεράσει τα όρια της κινηματογραφικής αφήγησης για να πουν επικές ιστορίες για απίθανους ήρωες και παράτολμα σχέδια που εξετάζουν το αναπόφευκτο, την ηθική και την ύβρη των φιλόδοξων εγχειρημάτων.
Τώρα, ο Νόλαν επιστρέφει με την πιο φιλόδοξη ταινία του, ένα επικό θρίλερ που καταβυθίζεται στην ψυχή ενός μοναδικού μυαλού, αυτό του ευφυέστατου επιστήμονα πίσω από την εφεύρεση που άλλαξε την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό, παρόλο που η ύπαρξη της και μόνο αρκεί για να απειλήσει το μέλλον μας. Εμπνευσμένη από το βραβευμένο με Όσκαρ βιβλίο «Ο θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ» των Κάι Μπερντ και Μάρτιν Τζ. Σέργουιν, η ταινία διηγείται τη ζωή και την κληρονομιά του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, του πατέρα της ατομικής βόμβας.
«Ήθελα να μεταφέρω το κοινό στο μυαλό και την εμπειρία ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο κέντρο της μεγαλύτερης αλλαγής στην ιστορία», λέει ο Νόλαν. «Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο που έζησε ποτέ. Δημιούργησε τον κόσμο στον οποίο ζούμε, καλώς ή κακώς. Και πρέπει να δούμε την ιστορία του για να τον πιστέψουμε».
Πατώντας το κουμπί
Η δημιουργία του Οπενχάιμερ
Η κατασκευή της ατομικής βόμβας ήταν ένας θρίαμβος της ανθρώπινης εφευρετικότητας, αλλά πυροδότησε μία κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών με καταστροφικές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο και έναν πρωτόγνωρο υπαρξιακό φόβο.
Η επιθυμία του Νόλαν να κάνει την ταινία γεννήθηκε από τον προβληματισμό των επιστημόνων στο Πρόγραμμα Μανχάταν. «Το διάστημα μέχρι την πυρηνική δοκιμή Τρίνιτυ, ο Οπενχάιμερ και η ομάδα του αντιμετώπιζαν τη μικρή πιθανότητα ότι πατώντας το κουμπί και πυροδοτώντας την πρώτη βόμβα, μπορεί να κατέστρεφαν ολόκληρο τον πλανήτη», εξηγεί ο Νόλαν. «Δεν υπήρχε μαθηματική ή θεωρητική βάση που απέκλειε αυτή την πιθανότητα, όσο μικρή κι αν ήταν. Κι όμως πάτησαν το κουμπί. Είναι μία εκπληκτική στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία. Ήθελα να στείλω το κοινό σε αυτό το δωμάτιο, εκεί που πατήθηκε το κουμπί. Είναι η πιο απίστευτη στιγμή, αν το σκεφτείς. Το ρίσκο που είχε».
Το βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο «Ο θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ» ήταν η βίβλος που καθοδήγησε όλες τις πτυχές της παραγωγής. Στη φάση της συγγραφής του σεναρίου, εφοδίασε τον Νόλαν με πλούσιες ιστορίες για να πλάσει το ενδιαφέρον πορτρέτο του Οπενχάιμερ και να εξερευνήσει την ψυχολογία του.
«Η ιστορία του Οπενχάιμερ είναι μία από τις σπουδαιότερες ιστορίες», λέει ο Νόλαν. «Είναι γεμάτη παράδοξα και ηθικά διλήμματα. Αυτό είναι το υλικό που με ενδιαφέρει. Ενώ η ταινία αποπειράται να βοηθήσει το κοινό να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι κάνουν αυτά που κάνουν, την ίδια στιγμή αναρωτιέται αν θα έπρεπε να τα κάνουν. Ο κινηματογράφος σαν αφηγηματικό μέσο παρασύρει με μοναδικό τρόπο το κοινό στην υποκειμενική εμπειρία, αφήνοντας το να κρίνει τα γεγονότα μέσα από τα μάτια των χαρακτήρων αλλά δίνοντας και μία πιο αντικειμενική σκοπιά. Σε διαφορετικά σημεία, προσπαθούμε να καταβυθιστούμε στην ψυχή του Οπενχάιμερ και να στείλουμε το κοινό σε ένα συναισθηματικό ταξίδι. Αυτή ήταν η πρόκληση της ταινίας, να πούμε μέσα από την οπτική του την ιστορία ενός ανθρώπου που έχει εμπλακεί σε μία συναρπαστική και καταστροφική αλληλουχία γεγονότων, για τους σωστούς όμως λόγους».
Η ιστορία του Οπενχάιμερ στα χρόνια που ακολούθησαν το Πρόγραμμα Μανχάταν δίνει την οπτική στο έργο του και στην κληρονομιά του ενώ εξετάζει τα κίνητρα και τις προσωπικότητες που επηρέασαν τη ζωή του. Η αφήγηση επικεντρώνεται στον Λούις Στράους, πρόεδρο της αμερικάνικης επιτροπής Ατομικής ενέργειας.
Ο Νόλαν λέει ότι δεν τον απασχολούν τα σκηνοθετικά και παραγωγικά ζητήματα όταν γράφει ένα σενάριο, προκειμένου να αφήσει τη δημιουργικότητα του ελεύθερη. Αλλά σε αυτή την ταινία, ένιωσε την ανάγκη να περιγράψει στο χαρτί την εικαστική προσέγγιση μιας σύνθετης ιστορίας που εναλλάσσεται ανάμεσα στην υποκειμενική και αντικειμενική εμπειρία.
Ο Νόλαν αποφάσισε ότι οι σκηνές που εκτυλίσσονται μέσα από την οπτική του Οπενχάιμερ θα είναι έγχρωμες (επίσης τις έγραψε σε πρώτο πρόσωπο, μία ακόμα ανορθόδοξη σεναριακή επιλογή), με περιστασιακές σουρεαλιστικές εικόνες που συμβολίζουν τον εσωτερικό του κόσμο. Οι σκηνές που επικεντρώνονται στον Στράους είναι ασπρόμαυρες. «Είναι ασυνήθιστο», λέει ο Νόλαν για την απόφαση του να γράψει σε πρώτο πρόσωπο. «Αλλά το έκανε ξεκάθαρο σε όλους όσους διάβασαν το σενάριο ότι παρακολουθούν τη σκηνή μέσα από τα μάτια του Οπενχάιμερ. Κοιτάμε πάνω από τον ώμο του, είμαστε μέσα στο μυαλό του, πηγαίνουμε παντού μαζί του».
Οι χαρακτήρες
Τζούλιους Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (Κίλιαν Μέρφι)
Για τον ρόλο του πατέρα της ατομικής βόμβας, ο Κρίστοφερ Νόλαν επέλεξε έναν ηθοποιό με τον οποίο έχει συνεργαστεί σε πέντε ταινίες (τριλογία Σκοτεινός Ιππότης, Inception, Δουνκέρκη). «Έχω υπάρξει πολύ τυχερός που συνεργάστηκα με αξιόλογους ηθοποιούς νωρίς στην καριέρα τους και ο Κίλιαν είναι ένας από αυτούς», λέει ο Νόλαν. «Την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε, ήταν καινούριος στον χώρο, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι είχε εκπληκτικό ταλέντο. Ήταν υπέροχο που τον κάλεσα και του είπα ότι θα είναι πρωταγωνιστής με έναν χαρακτήρα που θα αξιοποιήσει κάθε πτυχή του ταλέντου του και θα τον προκαλέσει με πρωτόγνωρους τρόπους».
Για τον Μέρφι, αυτό το τηλεφώνημα από τον Νόλαν έχει μείνει αξέχαστο. «Τον ξέρω 20 χρόνια», λέει ο ηθοποιός που είχε περάσει από οντισιόν για τον ρόλο του Μπρους Γουέιν στο Μπάτμαν: Η αρχή, έναν ρόλο που τελικά πήρε ο Κρίστιαν Μπέιλ. «Συνάντησα τον Κρις για αυτή την ταινία ενώ ήξερα ότι ήταν παράλογο να παίξω εγώ τον Μπάτμαν. Αλλά αυτή η συνάντηση οδήγησε στον ρόλο του Σκιάχτρου και σε μία εκπληκτική επαγγελματική εμπειρία. Από τότε η άποψη μου είναι ότι αν ο Κρίστοφερ Νόλαν σου ζητήσει κάτι, όποιο κι αν είναι το μέγεθος του ρόλου, αρπάζεις την ευκαιρία. Δεν περίμενα να με καλέσει και να μου ζητήσει να υποδυθώ τον Οπενχάιμερ. Αλλά το έκανε. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, κάθισα αποσβολωμένος. Ένιωσα πολύ τυχερός. Και μετά πιάσαμε τη δουλειά».
Η μεγαλύτερη πρόκληση και γοητεία ήταν να αποδώσει δίκαια την ευφυΐα και τα ηθικά διλήμματα του χαρακτήρα. «Δεν ήταν απλός άνθρωπος», λέει ο Μέρφι για τον Οπενχάιμερ. «Κανείς από τους ανθρώπους της ταινίας δεν είναι. Μία μεγαλοφυΐα είναι μεγάλο φορτίο. Τέτοιοι άνθρωποι λειτουργούν σε άλλο επίπεδο από εμάς τους κοινούς θνητούς. Ήταν δύσκολο να υφάνουμε το ηθικό ταξίδι του Οπενχάιμερ, γιατί αλλού στέκεται ηθικά όσο εργάζεται για το Πρόγραμμα Μανχάταν και αλλού χρόνια μετά σε ό,τι αφορά την πολιτική για τον πυρηνικό εξοπλισμό μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που προκάλεσε αντιπαράθεση με άλλους ανθρώπους».
Για να προετοιμαστεί για τον ρόλο, ο Μέρφι διάβασε το «Ο θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ» και άλλα βιβλία και είδε πολύ υλικό με διαλέξεις και συνεντεύξεις του Οπενχάιμερ. Συνεργάστηκε με τον Νόλαν και την ενδυματολόγο Έλεν Μιρότζνικ για την ιδιαίτερη εμφάνιση του χαρακτήρα: το έντονο βλέμμα, τη στάση, την πίπα και το καπέλο του. «Δεν τον μιμούμαι. Είναι ένα απόσταγμα του Οπενχάιμερ από τα ιστορικά ντοκουμέντα και τον Οπενχάιμερ που συνάντησα στο σενάριο του Κρις. Ήταν μία μακρόχρονη διαδικασία σύνθεσης της αναπαράστασης με την ερμηνεία».
Κίτι Οπενχάιμερ (Έμιλι Μπλαντ)
Τη βιολόγο και βοτανολόγο Κάρθιν «Κίτι» Οπενχάιμερ υποδύεται η Έμιλι Μπλαντ. Είχε παντρευτεί τρεις φορές πριν γνωρίσει τον Οπενχάιμερ σε ένα πάρτι στο Σαν Φρανσίσκο. Απέκτησαν δύο παιδιά, ενώ στα χρόνια του Λος Άλαμος, η Κίτι πάλεψε με την απογοήτευση της μητρότητας, με τη μοναξιά και τον εθισμό.
Η Μπλαντ ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το γεγονός ότι η Κίτι απέρριπτε τις κοινωνικές συμβάσεις και προσδοκίες. «Η Κίτι δεν κάνει ψιλή κουβέντα. Μιλάει μόνο σοβαρά. Είναι σύνθετη, εκρηκτική και σαγηνευτική. Ήταν μία γυναίκα που αρνήθηκε να μπει στα καλούπια της εποχής. Αντιδρούσε ενάντια στο σύστημα με έναν σύγχρονο τρόπο. Ο Οπενχάιμερ ήταν ο τέταρτος σύζυγος της και ήταν 29 όταν τον γνώρισε. Ήθελε να κάνει τη ζωή της με τον δικό της τρόπο. Ήταν εξομολόγος του και σύμμαχος του στις μεγάλες αποφάσεις. Ήταν επιστήμονας η ίδια και είναι ένα παράδειγμα λαμπρού μυαλού που χαραμίστηκε. Αλλά πίστευε στον Ρόμπερτ, τον θαύμαζε και τον υποστήριζε».
Λέσλι Γκρόουβς Τζούνιορ (Ματ Ντέιμον)
Ο πιστός στο καθήκον και σκληρός Λέσλι Γκρόουβς Τζούνιορ ήταν ο επικεφαλής του Προγράμματος Μανχάταν. Παρόλες τις διαφορές του με τον Οπενχάιμερ, ο συντηρητικός Γκρόουβς γοητεύτηκε από την ευφυία και το όραμα του επιστήμονα. Τον ρόλο υποδύεται ο βραβευμένος με Όσκαρ Ματ Ντέιμον που λέει για τον χαρακτήρα, «Ο Γκρόουβς είχε μεγάλο εγώ και δεν τον συμπαθούσε κανείς. Αλλά ο Οπενχάιμερ τον συμπαθούσε, είχαν κατανόηση μεταξύ τους. Ο Γκρόουβς δεν αμφέβαλε ποτέ για τις πράξεις του Οπενχάιμερ. Ήταν περήφανος για το τεχνολογικό κομμάτι και την επιστημονική αξία των εγχειρημάτων τους. Ήταν συναρπαστικό να υποδύομαι κάποιον με τέτοια σιγουριά και στόχο».
Λούις Στράους (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ)
Τον ρόλο του Λούις Στράους, προέδρου της Αμερικάνικης Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, υποδύεται ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.
Όσο περισσότερο μελετούσε τον Στράους και τη σύνθετη σχέση του με τον Οπενχάιμερ, ο ηθοποιός συνειδητοποιούσε ότι ήταν μία ιδιαίτερα περίπλοκη προσωπικότητα. «Οι αποφάσεις του συντόμευσαν τον πόλεμο κι ας μην το παραδέχτηκε κανείς. Η συλλογιστική του δεν ήταν ποτέ απλοϊκή. Πάντα είχε κάποιο κίνητρο και ίσως είχε δίκιο».
Όσο για το κούρεμα που χρειάστηκε για αν υποδυθεί τον ρόλο, ο Ντάουνι Τζούνιορ λέει, «Το αστείο με το ξύρισμα του κεφαλιού ήταν ότι μου θύμισα τον πατέρα μου και έδειξα στην καημένη τη σύζυγο μου τι έπεται», λέει γελώντας ο ηθοποιός. «Αλλά ήταν το σωστό για τον χαρακτήρα».
Τζιν Τάτλοκ (Φλόρενς Πιου)
Η εκλεπτυσμένη, εσωστρεφής, αισθησιακή και ανοιχτόμυαλη Τζιν Τάτλοκ ήταν μία ψυχίατρος με σπουδές στο Στάνφορντ, η οποία είχε μία δραματική ερωτική ιστορία με τον Οπενχάιμερ. Τον ρόλο ανέλαβε η Φλόρενς Πιου που περιγράφει τον χαρακτήρα. «Η Τζιν ξέρει τι θέλει και με τον Οπενχάιμερ έχει τον έλεγχο. Ήταν μία πολύ δυνατή εμπειρία να δημιουργήσουμε αυτή τη σχέση της με τον Οπενχάιμερ σε συνεργασία με τον Κρις και τον Κίλιαν».
Άλμπερτ Αϊνστάιν (Τομ Κόντι)
Τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, τον θρυλικό επιστήμονα του οποίου η θεωρία της σχετικότητας έκανε δυνατή την κατασκευή της ατομικής βόμβας, υποδύεται ο Τομ Κόντι.
Από πού ξεκινάει κανείς να προετοιμάζεται για έναν τόσο εμβληματικό χαρακτήρα όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν; «Αφήνοντας μαλλιά και μουστάκι», λέει ο Κόντι γελώντας. «Το μουστάκι είναι απαίσιο και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δεν ήταν μινιμαλιστής με το ζήτημα. Δεν μπορείς να φας ούτε σούπα ούτε μακαρονάδα και χωρίς αυτά η ζωή είναι ανούσια. Η προφορά του Αϊνστάιν ήταν σημαντική. Ευτυχώς, ο ήχος αυτός μου είναι οικείος. Ζώντας στην Ευρώπη, έχω μεγαλώσει με ανθρώπους που μιλάνε σαν εκείνον, σε ό,τι αφορά την προφορά φυσικά. Σε ό,τι αφορά τη φυσική; Δεν θα το έλεγα».
Πεδίο Πυρηνικών Δοκιμών Τρίνιτυ
Η ομάδα του Νόλαν πήρε άδεια για γυρίσματα στο Πεδίο Δοκιμών White Sands, εκεί που πραγματοποιήθηκε η πρώτη δοκιμή και έκρηξη πυρηνικού όπλου. Αλλά η τοποθεσία παραμένει μία ενεργή στρατιωτική βάση και η παραγωγή δεν μπορούσε να μένει αδρανής για 6 με 8 ώρες κάθε μέρα, όσο ο στρατός έκανε τις δικές του δοκιμές.
Αντ’ αυτού, ο Νόλαν κατασκεύασε στο Νέο Μεξικό τη δική του εκδοχή του Πεδίου Δοκιμών Τρίνιτυ – συμπεριλαμβανομένου ενός ατσάλινου πύργου ύψους 30 μέτρων – και του απομακρυσμένου οχυρού καταφύγιου όπου ο Οπενχάιμερ παρακολουθούσε την πυροδότηση.
Άλλες τοποθεσίες
Η ταινία γυρίστηκε στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, όπου ο Οπενχάιμερ και ο Αϊνστάιν συνεργάστηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το παλιό γραφείο του Οπενχάιμερ είχε αναπαλαιωθεί και φαινόταν πολύ σύγχρονο. Αλλά το παλιό γραφείο του Αϊνστάιν είχε διατηρηθεί αυτούσιο και η παραγωγή πήρε άδεια να το χρησιμοποιήσει και να το μεταμορφώσει στο γραφείο του Οπενχάιμερ. Επίσης, ο Νόλαν γύρισε εσωτερικά και εξωτερικά πλάνα στο πραγματικό σπίτι όπου ζούσε ο Οπενχάιμερ και η Κίτι, καθώς και στον περιβάλλοντα χώρο και στη λίμνη.
Η διεύθυνση φωτογραφίας
Η ταινία γυρίστηκε αποκλειστικά με κάμερες Panavision 65mm και IMAX 65mm. «Αυτή η μορφή φιλμ δίνει στο κοινό την ευκαιρία να καταβυθιστεί στην ιστορία και την πραγματικότητα στην οποία τους μεταφέρουμε. Στην περίπτωση του Οπενχάιμερ, η ιστορία είναι μεγάλης κλίμακας και εύρους. Αλλά ήθελα επίσης το κοινό να βρεθεί στους χώρους όπου συνέβησαν όλα, σαν να είναι παρόν, ακούγοντας συζητήσεις των επιστημόνων σε αυτές τις σημαντικές στιγμές».
Οι ασπρόμαυρες σκηνές απαίτησαν την κατασκευής ενός νέου τύπου φιλμ. «Τηλεφωνήσαμε στην Kodak και τους ρωτήσαμε εάν έχουν ασπρόμαυρο φιλμ των 65mm», λέει ο διευθυντής φωτογραφίας Χόιτ Βαν Χόιτεμα. «Και φυσικά δεν είχαν, γιατί δεν το είχαν κατασκευάσει ποτέ. Οπότε τους ζητήσαμε να το φτιάξουν. Ευτυχώς, δέχτηκαν την πρόκληση. Όταν το δοκιμάσαμε, μείναμε έκθαμβοι. Ήταν τόσο ξεχωριστό και όμορφο».
Η ταινία ήταν ένα φιλόδοξο πείραμα δημιουργίας ενός ανθρωποκεντρικού δράματος γυρισμένου με τις μεγαλύτερες κάμερες του κόσμου. «Το IMAX είναι μία μορφή φιλμ για το υπερθέαμα, για μεγαλειώδη τοπία», εξηγεί ο Χόιτ Βαν Χόιτεμα. «Από την αρχή είχα την περιέργεια να ανακαλύψω πώς θα χρησιμοποιήσουμε αυτές τις κάμερες στα κοντινά πλάνα. Μπορούμε να αιχμαλωτίσουμε το συναίσθημα; Στο Οπενχάιμερ το καταφέραμε, γιατί η ιστορία το απαιτούσε αυτό».
Τα οπτικά εφέ
Σε αντίθεση με τις φήμες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, ο Κρίστοφερ Νόλαν δεν πυροδότησε κάποια πραγματική ατομική βόμβα στο Νέο Μεξικό για να κινηματογραφήσει το ατομικό μανιτάρι της εμβληματικής πυρηνικής δοκιμής Τρίνιτυ. Αντ’ αυτού, ο Νόλαν και ο διευθυντής φωτογραφίας Χόιτ Βαν Χόιτεμα συνεργάστηκαν με τους επικεφαλής των ειδικών εφέ Σκοτ Φίσερ (βετεράνος του Νόλαν με Όσκαρ για τα Interstellar και Tenet) και τον Άντριου Τζάκσον (Όσκαρ για το Tenet) για να αναπαραστήσουν τη δική τους εκδοχή της ατομικής έκρηξης. Ο Νόλαν τους έθεσε μόνο ένα περιορισμό: συνεπής στην αισθητική που προτιμά τα πρακτικά εφέ, ο Νόλαν τους είπε ότι δεν επιτρεπόταν τα ψηφιακά εφέ.
«Ήξερα από την αρχή ότι η πυρηνική δοκιμή Τρίνιτυ θα ήταν από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ταινίας», λέει ο Νόλαν. «Είχαμε κάνει πυρηνική έκρηξη με ψηφιακά εφέ στον Σκοτεινό Ιππότη: Η επιστροφή, τα οποία είχαν λειτουργήσει πολύ καλά για την εκείνη την ταινία. Αλλά ήξερα ότι για ένα πραγματικό γεγονός όπως η δοκιμή Τρίνιτυ, που έχει καταγραφεί με ειδικές κάμερες, τα ψηφιακά εφέ δεν θα έδιναν την αίσθηση της απειλής που βλέπουμε στο υπάρχον υλικό. Το υλικό αυτό έχει κάτι το ανατριχιαστικό. Οπότε ήταν μία πρόκληση να βρούμε τις αναλογικές μεθόδους που θα εξέφραζαν αυτή την απειλή, το δέος και την τρομαχτική ομορφιά της δοκιμής Τρίνιτυ».
Ο Τζάκσονν και ο Φίσερ άρχισαν να πειραματίζονται – διέλυαν μπαλάκια του πινγκ πονγκ το ένα πάνω στο άλλο, έριχναν μπογιά σε τοίχους και διάφορα άλλα – και έκαναν γυρίσματα με μικρές ψηφιακές κάμερες σε πολύ κοντινά κάδρα. «Μετά τα δείχναμε στον Κρις», λέει ο Φίσερ, «και μας έλεγε ότι η ιδέα ήταν καλή, αλλά ότι έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να το γυρίσουμε με τις τεράστιες IMAX κάμερες». Το πώς τελικά αναπαραστάθηκε η ατομική έκρηξη για τις ανάγκες της ταινίας παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Ένα είναι σίγουρο, ότι αυτή η αποστολή θύμιζε το άκρως απόρρητο αγγλο-αμερικανικό πρόγραμμα παραγωγής πυρηνικών όπλων, το περίφημο Πρόγραμμα Μανχάταν.
Μερικές από τις τεχνικές που χρησιμοποίησε η ομάδα των εφέ για το θέαμα της πυρηνικής δοκιμής αξιοποιήθηκαν για τις σκηνές που εκφράζουν τον εσωτερικό κόσμο του Οπενχάιμερ. Για μια ακόμα φορά, ο Νόλαν επέβαλε τη χρήση πρακτικών εφέ και όχι ψηφιακών. «Θεωρητικά τα ψηφιακά εφέ είναι ο προφανής τρόπος, αλλά δεν θα μας έδιναν κάτι προσωπικό και μοναδικό για τον χαρακτήρα το Οπενχάιμερ», λέει Νόλαν. «Δημιουργήσαμε μία απίθανη βιβλιοθήκη από προσωπικές, τρομαχτικές και όμορφες εικόνες που αντιπροσωπεύουν τη διαδικασία σκέψης ενός ανθρώπου στην πρώτη γραμμή της μετάβασης από τη νευτώνια φυσική στην κβαντική. Ενός ανθρώπου που βλέπει την ύλη και την εκπληκτική δόνηση της ενέργειας που υπάρχει σε όλα τα πράγματα και πώς μπορεί να εξαπολυθεί και τι μπορεί να επιφέρει».
Η ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους παγκοσμίως στις 21 Ιουλίου, ξεπέρασε τα 500 εκατομμύρια δολλάρια στο παγκόσμιο box-office, με το box-office της Αμερικής να υπολογίζεται στα 228,6 εκατομμύρια δολλάρια, ενώ σε διεθνές επίπεδο, η ταινία σημείωσε κέρδη άνω των 324,3 εκατομμυρίων δολλαρίων.
Οπενχάιμερ (Oppenheimer, 2023)
Σκηνοθεσία: Christopher Nolan
Ηθοποιοί: Cillian Murphy, Emily Blunt, Matt Damon, Robert Downey Jr., Florence Pugh, Josh Hartnett, Casey Affleck, Rami Malek, Kenneth Branagh
Διάρκεια: 180′
Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους της Ελλάδας την Πέμπτη 24 Αυγούστου 2023