Του Γιάννη Τοτονίδη
Αν προσπαθούσα να παρομοιάσω γαστρονομικά την πορεία του κινηματογράφου, θα έλεγα ότι οι παλιές ταινίες μοιάζουν με την παραδοσιακή κατσαρόλα που έκαιγε σε αργή φωτιά, επιτρέποντας τα υλικά να δεθούν μεταξύ τους, να διατηρήσουν την οντότητα της γεύσης τους και να χυλώσουν το φαγητό. Ενώ οι σημερινές, κυρίως οι action movies, μοιάζουν με τη χύτρα ταχύτητας που βράζουν μεν ταχύτατα το φαγητό, με αμφιλεγόμενα όμως αποτελέσματα.
Εν αρχή ην το «Batman vs Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» και η «Ομάδα Αυτοκτονίας». Ο κύβος ερρίφθη! Η Warner Bros κρατώντας στα χέρια της ένα από τα πιο δυνατά comic book franchises, ξεκινά το φιλμικό πόλεμο με την Marvel. Η ιδέα της συνεύρεσης και συμμαχικότητας των ηρώων της DC Comics πέφτει σα σπόρος στα άγονα χωράφια των σεναριακών στρεμμάτων, ριζώνει και αποδίδει τελικά καρπούς. Μόνο που αυτοί οι καρποί μοιάζουν άγευστοι και δεν ενδείκνυνται να ακμάσουν ως εμπορεύσιμο είδος.
Λίγους μήνες μετά από τη μάχη με τον Doomsday, ενώ η ανθρωπότητα έχει βυθιστεί στο χάος εξαιτίας της θυσίας του Superman, ο πλανήτης βρίσκεται ανυπεράσπιστος μπροστά σε έναν πάρα, μα πάρα πολύ επικίνδυνο νέο εχθρό, τον Steppenwolf, ο οποίος επιδιώκει να κλέψει τρία μαγικά κουτιά και να στείλει την ανθρωπότητα στο Μεσαίωνα. Ο Μπρους Γουέιν-Batman ζητά βοήθεια από την Νταϊάνα Πρινς-Wonder Woman και μαζί στρατολογούν όλους τους γνωστούς υπερήρωες από το κινηματογραφικό σύμπαν της DC Comics, δημιουργώντας τη θρυλική λεγεώνα υπερηρώων Justice League. Ο Batman, η Wonder Woman, ο Aquaman, o Flash και ο Cyborg ενώνουν τις δυνάμεις τους για να επαναφέρουν τον Σούπερμαν, όσο επικίνδυνο κι αν φαίνεται αυτό, προκειμένου να αποτρέψουν την καταστροφή και να αντιμετωπίσουν τον Steppenwolf.
Μην αναρωτιέστε αν τελικά το καταφέρνουν! Αναρωτηθείτε τι καταφέρνει η ταινία, η οποία πέρασε από σαράντα κύματα. Από τον Guillermo del Toro αρχικά για τη σκηνοθετική καρέκλα και στη συνέχεια στον Doug Liman, καταλήξαμε τελικά στον Zack Snyder. Ο οποίος, μετά την αυτοκτονία της κόρης του -τον περασμένο Μάρτιο- σε ηλικία 20 ετών, προσπάθησε να συνέλθει μέσω εργασιοθεραπείας και “έπεσε με τα μούτρα” στην ταινία. Οι πολλές ευθύνες όμως και οι απαιτήσεις τον οδήγησαν στην απόφαση να αποχωρήσει έχοντας ολοκληρώσει τα 4/5 του project και να αφοσιωθεί στην οικογένειά του που περνούσε δύσκολες ώρες. Στη συνέχεια, η σκυτάλη δόθηκε στον Joss Whedon («Avengers») που έγραψε, γύρισε κάποιες επιπλέον σκηνές το καλοκαίρι στο Λονδίνο, υπό την έγκριση του Snyder και ανέλαβε το post-production.
Έτσι, μοιάζει λογικό η ταινία να αποτελεί μια μετάλλαξη και να δίνεται η εντύπωση πως γίνεται της υπερηρωικής κακομοίρας: συγκρούσεις που έχουν το στίγμα του Snyder και διάλογοι που θυμίζουν Εκδικητές, μέτρια ψηφιακά εφέ στο CGI πρόσωπο του Steppenwolf, παιδαριώδες εφέ κίνησης του Flash, copy-paste Parademons που βγάζουν μάτι, σενάριο που μπάζει νερά σαν τρύπια βάρκα, αναρωτώντας το λόγο για τον οποίο ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολάρια. Το story είναι απλώς μια αφορμή συνύπαρξης όλων μαζί των υπερηρώων και επίδειξης των δεξιοτήτων του καθένα ξεχωριστά. Ο κακός, και χάρτινος είναι, και διάτρητος, οι περισσότεροι ηθοποιοί παίζουν υπερβολικά σοβαρά, οι διάλογοι είναι ανέμπνευστοι, ενώ η ανάπτυξη χαρακτήρων και οι μεταξύ τους σχέσεις είναι φτωχότερη και από την Ελλάδα των τριών Μνημονίων. Το μόνο θετικό που μπορεί κανείς να εισπράξει είναι η μουσική του Danny Elfman.
Κλείνοντας, δεν ξέρω αν με τα χρόνια έγινα πιο δύσπιστος, πιο καχύποπτος ή αρκετά ανόητος, αλλά είμαι υπερβολικός ή συνομωσιολόγος αν σκέφτομαι ότι ανάλογες ταινίες, όπου συνυπάρχουν όλοι οι υπερήρωες μαζί, μας προϊδεάζουν να σκεφτούμε ότι μπορούμε -παρόμοια- να συνυπάρξουμε όλοι οι λαοί, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της διαπολιτισμικότητας, με διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικά ήθη και έθιμα, ως ένα Κράτος, με έναν αρχηγό, με ένα νόμισμα, με μία θρησκεία; Μάλλον τίποτα από όλα αυτά! Απλά, φαντασιόπληκτος.
JUSTICE LEAGUE
Σκηνοθεσία: Ζακ Σνάιντερ
Ηθοποιοί: Μπεν Άφλεκ, Χένρι Καβίλ, Γκαλ Γκαντότ, Τζέισον Μομόα, Έζρα Μίλερ,Ρέι Φίσερ, Τζέρεμι Άιρονς, Τζέσι Άιζενμπεργκ, Τζ. Κ. Σίμονς, Έιμι Άνταμς, Νταιάν Λέιν, Άμπερ Χερντ, Γουίλεμ Νταφόε
Διάρκεια: 120΄