Του Νικολάου Αλέτρα
Η ταινία “His Three Daughters” (2024), σε σκηνοθεσία του Azazel Jacobs, είναι ένα συναισθηματικά φορτισμένο και δυνατό οικογενειακό δράμα που εκτυλίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν. Η ιστορία αναφέρεται σε τρεις αποξενωμένες αδερφές — τη Ρέιτσελ (Natasha Lyonne), την Κριστίνα (Elizabeth Olsen) και την Κέιτι (Carrie Coon) — που συναντιούνται για να φροντίσουν τον ετοιμοθάνατο πατέρα τους. Μέσα από αυτήν την ένωση, η ταινία εξερευνά το πένθος, τις αδελφικές σχέσεις και την αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας, με τον επικείμενο θάνατο να πλανάται σαν σκιά πάνω από όλες τις ανοιχτές πληγές της οικογένειας.
Ο πυρήνας της ταινίας είναι η περίπλοκη σχέση των τριών αδερφών. Η Ρέιτσελ, η μικρότερη και μη βιολογική κόρη (θετή κόρη του πατέρα τους), έχει αναλάβει να φροντίζει τον πατέρα τους τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η Κριστίνα, η μεσαία αδερφή, προσπαθεί να ισορροπήσει τη νέα της ζωή ως μητέρα με την απόστασή της από την πατρική της οικογένεια. Η Κέιτι, η μεγαλύτερη, παρουσιάζεται ως αυταρχική και επικριτική, προβάλλοντας τις ανασφάλειές της στις αδερφές της. Μέσα από την ευφυή γραφή του Jacobs, αποκαλύπτονται οι διάφορες επιφάνειες πικρίας και αγάπης που υπάρχουν ανάμεσά τους, χωρίς ωστόσο η ταινία να καταφεύγει σε υπερβολές. Αντίθετα, προσφέρει στιγμές λεπτού χιούμορ, που ανακουφίζουν από τη βαρύτητα των θεμάτων που πραγματεύεται.
Παρά την περιορισμένη τοποθεσία, η ταινία δεν προκαλεί αίσθηση ασφυξίας. Χρησιμοποιεί δημιουργικά τον ήχο και το φως για να εντείνει την ένταση και να φωτίσει την εσωτερική πάλη των χαρακτήρων. Ο συνεχής ήχος των μηχανημάτων που κρατούν στη ζωή τον πατέρα τους, σε συνδυασμό με τον θόρυβο της πόλης, λειτουργεί ως διαρκής υπενθύμιση της αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας του θανάτου. Η χρήση της φωτογραφίας, ιδιαίτερα με τους φωτισμούς στις κρίσιμες σκηνές, προσθέτει στην συναισθηματική ένταση της ταινίας.
Οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστριών είναι εξαιρετικές. Η Carrie Coon, η Elizabeth Olsen και η Natasha Lyonne αποδίδουν ρεαλιστικούς, σύνθετους χαρακτήρες, με τις ερμηνείες τους να αγγίζουν τις πιο σκοτεινές και ανθρώπινες πτυχές τους. Η Lyonne ξεχωρίζει στον ρόλο της Ρέιτσελ, με τη γοητευτική της ευθραυστότητα και το χαρακτηριστικό της πνεύμα, κάνοντάς την την πιο συμπαθητική από τις αδερφές. Η Coon σταδιακά αποκαλύπτει την καταπιεσμένη της ένταση, ενώ η Olsen υποδύεται την Κριστίνα, που προσπαθεί να κρατήσει ένα προσωπείο γαλήνης, το οποίο σιγά-σιγά καταρρέει.
Αυτό που καθιστά την ταινία “His Three Daughters” μοναδική είναι ο τρόπος που εξερευνά όχι μόνο το πένθος για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, αλλά και το πένθος για τις σχέσεις που θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει. Η ταινία υπονοεί ότι ο θάνατος αναγκάζει τους ανθρώπους να κοιτάξουν μέσα τους, και οι αλληλεπιδράσεις των αδερφών αντικατοπτρίζουν την επιθυμία τους να συμφιλιωθούν με τον πατέρα τους και μεταξύ τους πριν να είναι πολύ αργά. Οι τελικές σκηνές, ιδίως με τη συγκινητική τους έκβαση, αφήνουν μια έντονη αίσθηση αποχαιρετισμού αλλά και διαρκούς μεταμέλειας.
Εν τέλει, η ταινία δεν αφορά τόσο τον θάνατο όσο την προσπάθεια να ζήσουν οι πρωταγωνιστές με τους εαυτούς τους και τις αδυναμίες τους. Είναι μια δυνατή υπενθύμιση ότι οι σχέσεις μας με τους γονείς και τα αδέλφια μας, διαμορφώνουν το ποιοι είμαστε, και το αντίο που λέμε σε αυτούς μπορεί να μας αποκαλύψει περισσότερα για τον εαυτό μας. Η πολυεπίπεδη απόδοση των οικογενειακών σχέσεων, ο κλειστός χώρος και οι εξαιρετικές ερμηνείες καθιστούν την ταινία μία από τις κορυφαίες του 2024