Του Νίκου Αρτινού
Οι περιπέτειες του κυρίου Υλό (αγαπημένου χαρακτήρα του Ζακ Τατί), στους δρόμους και τα υπερσύγχρονα κτίρια του Παρισιού, στη δεκαετία του ΄60. Φυσικά το Παρίσι, έτσι όπως κινηματογραφείται στην ταινία, είναι μόνο στην φαντασία του Τατί και στα πανάκριβα στούντιο που στήθηκαν με αφορμή τα γυρίσματα της ταινίας. Ήταν η πιο πολυέξοδη γαλλική παραγωγή στην δεκαετία του ΄60. Ο φιλμικός κόσμος του Τατί, εστιάζει στις συνέπειες της μοντερνοποίησης και στην εξάλειψη της οποιασδήποτε ανθρώπινης συμπεριφοράς για χάρη της καθαρότητας, της τάξης και της άνεσης.
Ο Τατί σκηνοθετεί μια πανέξυπνη κωμωδία και συνθέτει τις καταστάσεις έχοντας πλήρη συγχρονισμό στις κινήσεις της κάμερας αλλά και στις τεχνικές του μοντάζ. Ο θεατής δεν “χειραγωγείται” από τον σκηνοθέτη, προσφέροντας του απλόχερα το αστείο, αλλά τον αφήνει να το ανακαλύψει μόνος του. Οι λεπτομέρειες, στα σκηνικά και στην αλληλουχία των επεισοδίων, είναι τόσο καλά δουλεμένες και τόσο καλά ενορχηστρωμένες,που ειπώθηκε ότι “την ταινία δεν θα πρέπει να την δει κάποιος πολλές φορές για να εκτιμήσει πλήρως την αξία της, αλλά από πολλά διαφορετικά οπτικά επίπεδα”. Μια εμπνευσμένη, οπτικά, ταινία, που τυχαίνει να είναι επίσης και από τις πιο αστείες της δεκαετίας του ’60. Ένα αριστούργημα του παγκόσμιου κινηματογράφου, που αξίζει να (ξανά)δει κανείς χωρίς καμία επιφύλαξη και χωρίς κανένα δισταγμό.
Playtime (1967)
Σκηνοθεσία: Ζακ Τατί
Ηθοποιοί: Ζακ Τατί, Μπάρμπαρα Ντενέκ, Ρίτα Μέιντεν, Ζακλίν Λεκόμ, Βαλερί Καμίγ
Διάρκεια: 113΄.