Του Νίκου Αρτινού
Το γουέστερν είναι ένα κινηματογραφικό είδος με στέρεους και ξεκάθαρους κώδικες. Οι ιστορίες των γουέστερν είναι πάντα απλές και στις δεκαετίες του ’50 και ’60 ήταν δομημένες με συμβολισμούς και αλληγορίες που αφορούσαν τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων σε συνθήκες άγριας φύσης και ομιχλώδους νομιμότητας. Ο Τζέιμς Μαγκόλντ, ο σκηνοθέτης των ταινιών Walk the line και Copland (αστυνομικό δράμα δομημένο με τα χαρακτηριστικά του γουέστερν και μια από τις καλύτερες ταινίες του Συλβέστερ Σταλόνε) προσφέρει με το 3:10 to Yuma ένα γουέστερν από τα παλιά, τότε που το είδος ήταν στις δόξες του. Η θεματική ανήκει αποκλειστικά στο είδος: Καουμπόυς, άλογα, Ινδιάνοι, αμερικανική μεθόριος, παράνομοι, άμαξες και εξάσφαιρα. Η ιστορία είναι κλασική και αφορά την προαιώνια σύγκρουση μεταξύ νόμιμου και παράνομου, καλού και κακού. Το φιλμ είναι remake της ομότιτλης ταινίας του 1956, σε σκηνοθεσία Ντέλμερ Ντέιβς με πρωταγωνιστές τους Βαν Χέφλιν και Γκλεν Φορντ στους ρόλους που έχουν σήμερα οι Κρίστιαν Μπέιλ και Ράσελ Κρόου αντίστοιχα.
Ο φτωχός ράντσερ Νταν Έβανς (Κρίστιαν Μπέιλ) αναλαμβάνει να συνοδεύσει έναντι αμοιβής και περνώντας δια πυρός και σιδήρου, τον διαβόητο παράνομο Μπεν Γουέιντ (Ράσελ Κρόου) στον σταθμό του τρένου, προκειμένου να μεταφερθεί στη Γιούμα για να δικαστεί. Ο Μπέιλ υποδύεται έναν άνθρωπο που έχει κρυστάλλινες απόψεις περί ηθικής, καλοσύνης και νομιμότητας. Είναι ο «καλός» και μόνο καλό μπορείς να περιμένεις από αυτόν.
Ο Κρίστιαν Μπέιλ βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση και τα λεφτά που θα πάρει σαν αμοιβή για την μεταφορά του παράνομου Ράσελ Κρόου είναι σανίδα σωτηρίας γι’ αυτόν. Είναι πεισματάρης και ούτε η αναπηρία που του άφησε η συμμετοχή του στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο μπορεί να τον πτοήσει. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού θα ανακτήσει τον χαμένο σεβασμό του γιου του ενώ αντιμετωπίζει τα ηθικά διλήμματα και τον πειρασμό του εύκολου πλουτισμού (ο παράνομος του προτείνει πολλά χρήματα για να τον αφήσει ελεύθερο) με θαυμαστή αξιοπρέπεια. Ο Μπέιλ ενσαρκώνει τον ρόλο με αρρενωπότητα και απλότητα. Είναι σπουδαίος ηθοποιός και σε κάθε ρόλο, «σκάβει» σε βάθος τους χαρακτήρες ακόμα και όταν δεν τον βοηθούν τα στερεότυπα. Απέναντί του και δίπλα του ο, επίσης, εξαιρετικός Ράσελ Κρόου ο οποίος είναι ο γοητευτικός κακός που μπορεί να περιμένεις τα χειρότερα απ’ αυτόν, αλλά, ίσως, και τα καλύτερα. Σπουδαία εμφάνιση (σε μερικές σκηνές κλέβει την παράσταση) κάνει ο Μπεν Φόστερ που υποδύεται το πρωτοπαλίκαρο της συμμορίας του Ράσελ Κρόου.
Ο Τζέιμς Μαγκόλντ διευθύνει το φιλμ με μοντέρνους ρυθμούς κινηματογράφησης ακολουθώντας, όμως, πιστά τις φόρμες του γουέστερν. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ταινία με έντονη δράση και ικανοποιητική ανάπτυξη των χαρακτήρων. Το 30λεπτο φινάλε είναι χορταστικό καθώς ο Κρίστιαν Μπέιλ έρχεται αντιμέτωπος με την συμμορία του Κρόου στην τελική αναμέτρηση. Σπουδαία είναι επίσης και η μουσική επένδυση του Μάρκο Μπελτράμι, ο οποίος ακολουθεί με επιτυχία τα χνάρια του Ένιο Μορικόνε.
Το τελευταίο τρένο για τη Γιούμα (3:10 to Yuma, 2007)
Σκηνοθεσία : Τζέιμς Μαγκόλντ
Ηθοποιοί: Κρίστιαν Μπέιλ, Ράσελ Κρόου, Πίτερ Φόντα, Γκρέτσεν Μολ, Μπεν Φόστερ, Ντάλας Ρόμπερτς
Διάρκεια: 117′