Του Νίκου Αρτινού
Ο Ρομπέρ Λεντγκάρντ, διαπρεπής πλαστικός χειρούργος, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο δέρμα για να σώσει τη γυναίκα του, η οποία έχει υποστεί καθολικά εγκαύματα σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η έρευνά του είναι πολύχρονη και συνοδεύεται από μια αρρωστημένη επιμονή. Έχει κάνει σκοπό της ζωής του την επιτυχία των πειραμάτων του και φαίνεται να μην έχει κανένα ενδοιασμό για την επίτευξη του σκοπού του. Η Μαρίλια, η γυναίκα που τον φρόντιζε απ’ τη μέρα που γεννήθηκε, είναι η πιο πιστή συνεργάτης-συνεργός. Μόνο που ο Ρομπέρ χρειάζεται και ένα ανθρώπινο πειραματόζωο…
Μία από τις ωραιότερες ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ! Ένα εκπληκτικό συνονθύλευμα, μια γοητευτική συνύπαρξη ειδών, μορφών και ύφους, σε μια παραγωγή όπου ο Πέδρο Αλμοδόβαρ κάνει επίδειξη των κινηματογραφικών του γνώσεων. Ταυτόχρονα, δείχνει να μην εγκαταλείπει τις προσωπικές του δημιουργικές εμμονές, που στιγματίζονται από την κιτς αισθητική που τον έκανε ευρύτερα γνωστό και διάσημο. Δηλαδή, δεν προδίδει σε τίποτα τις αρχές του, παρά μόνο τις αναπροσαρμόζει και τις «συμπιέζει» όσο χρειάζεται για να προσελκύσει και άλλους θεατές, οι οποίοι πιθανόν να μην γνωρίζουν ή να μην κατανοούν αισθητικώς το έργο του.
«Το δέρμα που κατοικώ» είναι μια συναρπαστική ξενάγηση στο μύθο του κινηματογράφου, καθώς φροντίζει να μιλήσει στην ψυχή του ειδήμονα και νοήμονα σινεφίλ. Αστυνομική περιπέτεια, θρίλερ, κωμωδία, σάτιρα, ταινία αγωνίας, σπλάτερ, φιλοσοφικός προβληματισμός σε ζητήματα βιοηθικής, ταινία επιστημονικής φαντασίας, προκλητική σεξουαλική ιστορία σύγχυσης μεταξύ των φύλων, μελόδραμα και άλλα πολλά. Και κάπου στο φόντο βλέπουμε το οικείο επιγραφοποιό στυλ του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Τα κιτς ψήγματα είναι ευδιάκριτα και προκαλούν διακριτικά μέσα στις υπέροχες εικόνες. Όλα αυτά συνδυάζονται σε ένα ευφυές μοντάζ έμφυλων ανατροπών, παραπλανήσεων και αποπλανήσεων, που καταλήγει σε ένα απροσδόκητο και ειρωνικό φινάλε. Το τέλος της ταινίας βασίζεται στην ψυχαναλυτική αλήθεια του δαιμόνιου Αλμοδόβαρ: είναι σαφές ότι ο άνθρωπος-ότι και να κάνει, ότι δέρμα και αν φορέσει-ποτέ δεν πρόκειται να ξεφύγει από την αληθινή φύση των ενστίκτων του. Με την διαφορά όμως ότι στο «Δέρμα που κατοικώ» τα ένστικτα φαίνεται να συμμαχούν με τη μοίρα. Ως αποτέλεσμα αυτής της ιδιαίτερα ερωτικής συμμαχίας-συνεύρεσης είναι η λυτρωτική άφεση αμαρτιών τόσο για για τους ήρωες όσο και για τους θεατές.
Ο Αντόνιο Μπαντέρας είναι εκπληκτικός και μπριλάντε στο ρόλο του επίμονου πλαστικού χειρουργού, ενώ αυτό που μένει-κυρίως στα μάτια των ανδρών θεατών-είναι η υπέροχη σιλουέτα και το πανέμορφο πρόσωπο της Έλενα Ανάγια, στο ρόλο του μυστηριώδους «πειραματόζωου» Βέρα Κρουζ.
Το δέρμα που κατοικώ (The skin I live in, 2011)
Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Ηθοποιοί: Αντόνιο Μπαντέρας, Έλενα Ανάγια, Μαρίζα Παρέδες
Διάρκεια: 117΄