Του Νίκου Αρτινού
Ο 27χρονος Σαμ Φλιν, προσπαθεί να βρει μια ικανοποιητική εξήγηση για τη μυστηριώδη πολύχρονη εξαφάνιση του πατέρα του, του προγραμματιστή Κέβιν Φλιν, ενός ανθρώπου που είχε χαρακτηριστεί ως ο κορυφαίος δημιουργός ψηφιακών παιχνιδιών, στον κόσμο. Ένα σήμα που λαμβάνει από το παλιό εργαστήριο του πατέρα του, οδηγεί το ριψοκίνδυνο Σαμ στον ψηφιακό κόσμο, όπου ο Κέβιν έχει παγιδευτεί εδώ και είκοσι χρόνια. Ο Κέβιν συναντά το γιο του και με τη βοήθεια της παράτολμης Κόρα, ξεκινούν μια ψηφιακή Οδύσσεια σε έναν κόσμο όπου ο ένας κίνδυνος διαδέχεται τον άλλο. Η συντροφιά των τριών θα έρθει αντιμέτωπη με αδίστακτα ψηφιακά όντα, που προσπαθούν να τους σκοτώσουν ή να τους «απεγκαταστήσουν», διαγράφοντας οποιαδήποτε ίχνη τους από το μητρώο της ψηφιακής νοημοσύνης …
Ταινία επιστημονικής φαντασίας που εκτυλίσσεται στον εσώτερο μικρόκοσμο των software και της τεχνητής νοημοσύνης. Το φιλμ αποτελεί συνέχεια της ταινίας «Tron» του 1982. Εκπλήσσει το γεγονός ότι οι παραγωγοί του Χόλιγουντ χρειάστηκε να περιμένουν σχεδόν τριάντα χρόνια για να γυρίσουν τη συνέχεια εκείνης της παραγνωρισμένης ταινίας, η οποία πέρα από ψυχαγωγική ήταν και-αρκούντως-προφητική σε ό,τι αφορά στην τεχνολογική εξέλιξη του σινεμά. Οι ήρωες παγιδευμένοι μέσα σε ένα κόσμο εικονικής πραγματικότητας, αναπτύσσουν μια διαλεκτική με προγράμματα, πλάσματα και ψηφία αντιμετωπίζοντας- στην ουσία-τα ίδια τα δημιουργήματά τους.
Όχι, μη νομίζετε ότι το «Tron Legacy» είναι μια δυσκολοχώνευτη ταινία υψηλών νοημάτων και στοχασμών. Είναι απλώς μια ακόμα απλοϊκή ταινία της Disney, που διαχειρίζεται μια παιδική-σχεδόν αφελή-ιστορία δίνοντας, για μια ακόμη φορά, την ευκαιρία στους παραγωγούς του Χόλιγουντ να κάνουν ένα οργιαστικό πάρτι τρισδιάστατων κομπιουτερογενών γραφικών. Βέβαια, ύστερα από τη θέαση της, ο θεατής θα αναρωτηθεί αυτά που πιθανώς σκέφτηκε μαγεμένος, όταν πριν ένα χρόνο είδε το «Avatar»: «Είναι αυτό το πραγματικό σινεμά;»
Και όμως από τη φύση του, το σινεμά φτιάχνει εικονικούς κόσμους. Από την απαρχή της ιστορίας του. Το ζήτημα που γεννάται είναι αυτό της αισθητικής. Η αισθητική του «Tron Legacy» είναι αυτή ενός video game υψηλής ποιότητας και ευκρίνειας. Οι ηθοποιοί που υποδύονται τους χαρακτήρες της ταινίας μετατρέπονται σε animation φιγούρες. Αποτελούνται και αυτοί από ψηφία. Γίνονται-με τη διαδικασία της πολύπλοκης ψηφιακής κινηματογράφησης-μέρος ενός άυλου κόσμου. Ενός κόσμου που ο θεατής ενώ τον αντιλαμβάνεται, δεν μπορεί να τον τεκμηριώσει αισθητηριακά. Λείπει δηλαδή, η γνώση του ρεαλιστικού κόσμου των ανθρώπινων αισθήσεων και μένει μόνο ο κόσμος της αντιληπτικής αισθητικής καλλιτεχνικής έκφρασης, που τα τελευταία χρόνια κατακλύζει το σινεμά. Το «Tron Legacy» φτιάχνει με απόλυτη επιτυχία έναν τέτοιο κόσμο πασχίζοντας να αισθητοποιήσει και, έτσι, να υλοποιήσει την άυλη υπόστασή του.
Ξεχάστε λοιπόν την ιστορία-πρόσχημα της ταινίας και αφεθείτε στις φαντασμαγορικές εικόνες του ψηφιακού υλισμού του «Tron Legacy». Το φιλμ συγκεντρώνει με τις εικόνες του στυλιστικά «ψήγματα» πολλών άλλων διασήμων ταινιών. Από το «Μάγο του Οζ» (1939) του Βίκτορ Φλέμινγκ, στο «Speed Racer» των αδελφών Γουατσόφσκι και (γιατί όχι;) στο «2001, η Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Η πιο αξιομνημόνευτη ενότητα της ταινίας είναι η 24λεπτη σεκάνς όπου ο νεαρός Σαμ «ρίχνεται» στην ψηφιακή αρένα οδηγώντας φρενιασμένα τη μετα-νέον φουτουριστική μοτοσυκλέτα του σε έναν αγώνα χωρίς όρια ταχύτητας. Η σεκάνς αναφέρεται σαφώς στο πρωτότυπο «Tron» και στο ανάλογο επεισόδιο. Σίγουρα – πέρα από την επιβλητική παρουσία του γηραιού Τζεφ Μπρίτζες, όπως και του νεανικού ψηφιακού εαυτού του – είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι του «Tron Legacy».
Ο 69χρονος σήμερα, Τζεφ Μπρίτζες είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους ηθοποιούς του Χόλιγουντ και πέντε φορές υποψήφιος για Όσκαρ. Ο μεγάλος ρόλος της καριέρας του είναι η βραβευμένη με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα ερμηνεία του στην ταινία «Crazy Heart» (2009), όπου υποδύθηκε τον ξεπεσμένο αστέρα της κάντρι μουσικής και μέθυσο Μπαντ Μπλέικ. Η παρουσία του είναι συνεχής και αδιάλειπτη στο σινεμά εδώ και σαράντα χρόνια περίπου με ταινίες όπως: «Η τελευταία παράσταση»(1971), «Η μεγάλη ληστεία της Μοντάνα» (1974), «Tron» (1982), Στάρμαν (1984), «Ο βασιλιάς της μοναξιάς» (1991), «Ο μεγάλος Λεμπόφσκι»(1998), «Οι άνδρες που κοιτούν επίμονα τις κατσίκες» (2009) και «Αληθινό Θάρρος» (2011).
Tron Legacy (2010)
Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Κοζίνσκι
Ηθοποιοί: Τζεφ Μπρίτζες, Γκάρετ Χέντλαντ, Μπρους Μποξλάιντερ, Ολίβια Γουάιλντ, Τζον Χαρτ
Διάρκεια: 125΄