Η Ντόνια εργάζεται για ένα κινέζικο εργοστάσιο που φτιάχνει τυχερά μπισκότα (fortune cookies) στο Σαν Φρανσίσκο. Έχοντας δουλέψει ως διερμηνέας για τον αμερικάνικο στρατό στο Αφγανιστάν, δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στη νέα ζωή της και οι απολαυστικές, στοχαστικές, συνεδρίες με τον ψυχαναλυτή της δεν δείχνουν να βελτιώνουν την κατάσταση. Σε μια στιγμή ξαφνικής έμπνευσης, αποφασίζει να στείλει εκεί έξω ένα ξεχωριστό μήνυμα μέσα σε ένα μπισκότο.
Το Φρίμοντ (Fremont) του Μπαμπάκ Τζαλαλί (Babak Jalali) έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Sundance και στη συνέχεια κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι και το Βραβείο Επιτροπής Φεστιβάλ Ντοβίλ. Προβλήθηκε στα Φεστιβάλ South by Southwest, Εδιμβούργου, Ζυρίχης, Ρώμης ανάμεσα σε άλλα. Ήταν Υποψήφια για Καλύτερη Διεθνή Ταινία στα British Independent Film Awards και κέρδισε το Βραβείο John Cassavetes στα αμερικάνικα Film Independent Spirit Awards, όπου ήταν επίσης υποψήφια και για Βραβείο Ερμηνείας για την πρωτοεμφανιζόμενη πρωταγωνίστρια Αναΐτα Ζάλι Γουάντα και για Βραβείο Παραγωγού για την Ρέιτσελ Φάνγκ. Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στο 29o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας παρουσία του σκηνοθέτη.
Πρόκειται για την τέταρτη ταινία του ιρανικής καταγωγής Μπαμπάκ Τζαλαλί μετά το ντεμπούτο του Frontier Blues (2009 – Βραβείο Fipresci Φεστιβάλ Σιάτλ), Radio Dreams (2016 – Tiger Award Φεστιβάλ Ρότερνταμ) και Land (2019 – Panorama Φεστιβάλ Βερολίνου).
Το Φρίμοντ, κοντά στο Σαν Φρανσίσκο αποτελεί όχι μόνο μια από τις μεγαλύτερες κοινότητες Αφγανών στις ΗΠΑ, αλλά παραδόξως υπήρξε ένα καθοριστικό κομμάτι της κινηματογραφικής βιομηχανίας του βωβού σινεμά. Το Φρίμοντ κουβαλά όχι μόνο τη νοσταλγία της πατρίδας και τις δυσκολίες προσαρμογής στο αμερικανικό όνειρο, αλλά μαζί την χωρίς ενοχές ανάγκη για μια νέα ζωή απελευθερωμένη από κάθε παραδοσιακό βαρίδι και τραύμα, υφαίνοντας συγκίνηση και χιούμορ σε μια ιστορία όπου η οικονομία ενός Τζιμ Τζάρμους συναντά τον “Ασπροδόντη” του Τζακ Λόντον, την πιο παράξενη ίσως ιστορία «μετανάστευσης» με ήρωα ένα σκύλο ή μάλλον λύκο.
Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, “Αυτή η ταινία είναι για έναν μετανάστη σε μια νέα χώρα, αλλά βεβαίως δεν ισχύει η ίδια μεταναστευτική εμπειρία για όλους. Κάθε άτομο έχει διαφορετικούς λόγους που φεύγει και κάθε άτομο έχει τα δικά του όνειρα και επιθυμίες για το μέλλον στο νέο του σπίτι. Συχνά, το παρελθόν κάποιου καθοδηγεί το παρόν του και ειδικά για κάποιον που ξεκινάει από την αρχή κάπου μακριά από το σπίτι του, το παρελθόν δεν μένει ποτέ πολύ πίσω του.
Με αυτή την ταινία θέλω να κοιτάξω πέρα από την ιδέα ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Σε έναν κόσμο που συνεχώς φανταζόμαστε αντιθέσεις και υπερβάλλουμε για τη διαφορετικότητα του άλλου, είναι σημαντικό να κοιτάμε τις οικουμενικές ομοιότητες. Ένας μετανάστης και ένας μη μετανάστης μπορούν να μοιράζονται τις ίδιες ελπίδες, όνειρα και φιλοδοξίες.
Ο βασικός χαρακτήρας της ταινίας, η Ντόνια, μια ανεξάρτητη νέα γυναίκα και πρώην διερμηνέας για τον αμερικάνικο στρατό, νιώθει ότι βρίσκεται εκεί που είναι λόγω των προσωπικών της επιλογών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υποφέρει ή δεν νιώθει εκτοπισμένη. Είναι αποφασισμένη να αλλάξει τα πράγματα. Θέλει να είναι απασχολημένη. Θέλει να νιώθει άνετα. Θέλει να ερωτευτεί. Όπως και ο περισσότερος κόσμος. Αν και αυτή η ταινία φαίνεται να κοιτάζει τη δυσμενή κατάσταση μιας Αφγανής διερμηνέα και τη νέα της ζωή στην Αμερική, το ύφος της ταινίας δεν βασίζεται στον κοινωνικό ρεαλισμό. Παρατηρήσεις στοιχείων του παραλόγου της πολιτισμικής μετάβασης και συναισθήματα εκτοπισμού και μοναξιάς μπορούν να παρουσιαστούν και μέσα από το χιούμορ.
Τα παράλογα της πολιτισμικής προσαρμογής και των συναισθημάτων εκτοπισμού μπορούν να παρουσιαστούν μέσω του χιούμορ. Γιατί αν και τα θέματα μπορεί να είναι σκοτεινά, υπάρχει χιούμορ στο σκοτάδι και ως κινηματογραφιστής, αυτό το ανάλαφρο στοιχείο είναι πάντα σημαντικό για μένα. Το να δείχνουμε το αστείο σε δύσκολες καταστάσεις δεν μειώνει τη σοβαρότητα ή το βάθος μιας ιστορίας. Μπορεί να την κάνει ακόμα πιο αληθινή και να προσθέσει επίπεδα. Όπως λέει μια παροιμία: Αυτός που κλαίει έχει μόνο ένα βάσανο. Αλλά αυτός που γελάει έχει χίλια κι ένα βάσανα”.
Φρίμοντ (Fremont, 2023)
Σκηνοθεσία: Babak Jalali
Ηθοποιοί: Anaita Wali Zada, Gregg Turkington, Jeremy Allen White
Διάρκεια: 91′
Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2024