Του Νίκου Αρτινού
Βρισκόμαστε στις ΗΠΑ, αρχές του 2000. Ο Μπραντ Πιτ στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι ο πρώην φέρελπις παίκτης του baseball Μπιλι Μπιν, που εγκατέλειψε το δημοφιλές άθλημα νωρίς, για να φτάσει σε ηλικία 44 ετών, να γίνει ο γενικός οικονομικός διευθυντής της μικρής ομάδας Oakland Athletics του επαγγελματικού πρωταθλήματος. Η ομάδα του ποτέ δεν έχει πάρει το πρωτάθλημα, ενώ μετά το τέλος της κάθε σαιζόν «αποδεκατίζεται» αφού οι παίκτες-σταρ παίρνουν μεταγραφή για μεγαλύτερες ομάδες. Καλείται λοιπόν, σε ένα ασφυκτικά οικονομικό πλαίσιο, με περιορισμένο προϋπολογισμό να φτιάξει τη νέα ομάδα. Τα λεφτά είναι το παν και ο Μπίλι Μπιν θα πρέπει να επινοήσει τεχνάσματα καλύτερης διαχείρισης προκειμένου να ανταπεξέλθει. Με τη βοήθεια ενός νεαρού ευτραφούς οικονομολόγου εφαρμόζει ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα αξιοποίησης των παικτών, που βασίζεται σε στατιστικές παρατηρήσεις και σε ένα πολύπλοκο μαθηματικό τύπο. Οι συνδυασμοί των ατομικών ποσοστών επιτυχίας διαφόρων παικτών-οι οποίοι έχουν μείνει στα αζήτητα ή είναι υποτιμημένοι-μπορούν να ανεβάσουν το ποσοστό επιτυχίας της ομάδας πολύ περισσότερο απ’ ότι αν στη σύνθεση της ομάδας υπήρχαν δύο ή τρεις χαρισματικοί σταρ-παίκτες.
Το «Moneyball» είναι μια αθλητική βιογραφική ταινία που βασίζεται σε πραγματική ιστορία συνδυάζοντας τις εκπληκτικές ερμηνείες, το καλογραμμένο σενάριο (Στίβεν Ζαϊλιαν και Άαρον Σόρκιν), τη συναρπαστική πλοκή και την εμπνευσμένη μυθοπλαστική αφήγηση της πραγματικότητας. Ο Μπραντ Πιτ, ο οποίος είναι και παραγωγός της ταινίας, δίνει μια ερμηνεία για Όσκαρ, ενώ δίπλα του στους δεύτερους ρόλους, οι Τζόνα Χίλ (στο ρόλο του νεαρού οικονομολόγου) και Φίλιπ Σέϊμουρ Χόφμαν (στο ρόλο του προπονητή της ομάδας), πολλές φορές καταφέρνουν να «κλέψουν», απρόσμενα, την παράσταση από τον χολιγουντιανό σταρ.
«Πενία τέχνας κατεργάζεται» και έτσι γίνονται θαύματα. Ο ρομαντισμός του αθλήματος, η επιμονή ενός πιονέρου οραματιστή, η διαχείριση των ποσοστών και τέλος, το απόσταγμα της ανθρωπιάς. Το μήνυμα της ταινίας είναι, ότι αν τους δοθεί η ευκαιρία, οι άνθρωποι μπορούν να δώσουν τα καλύτερα «ποσοστά» τους. Η διαχείριση των ατομικών ποσοστών πρέπει να γίνει στα πλαίσια των συνδυασμών για τη συλλογική προσπάθεια. Ένα μαθηματικό μοντέλο που θα μπορούσε να έχει απήχηση και εφαρμογή στη διαμόρφωση της κοινωνίας. Οι συνδυασμοί των άνισων και των παράταιρων και η μαθηματική εκμετάλλευση των καλύτερων στοιχείων τους, μπορούν να φέρουν την επιτυχία και την ευημερία. Μπορεί κιόλας οι – λόγω αυτοεκπληρούμενης προφητείας – «ξοφλημένοι» να γίνουν πρωταθλητές απέναντι στους ακριβοπληρωμένους εκλεκτούς. Όμως, όπως αποδεικνύει με την ταινία του ο Μπένετ Μίλερ («Truman Capote»), όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Ούτε τα πρωταθλήματα, ούτε οι σαμπάνιες ούτε οι υπέρογκες αμοιβές. Σημασία έχει το ταξίδι των χαμένων. Το ταξίδι των «loosers». Γιατί αυτοί είναι οι μόνοι που αντιλαμβάνονται την αξία της νίκης…
Moneyball (2011)
Σκηνοθεσία: Μπένετ Μίλερ
Ηθοποιοί: Μπραντ Πιτ, Τζόνα Χιλ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Ρόμπιν Ράιτ, Κρις Πρατ, Τάμι Μπλάνσαρντ, Στίβεν Μπίσοπ, Τζακ ΜακΓκι
Διάρκεια: 133΄