Το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργανώνει μια σειρά από εκθέσεις και εικαστικά δρώμενα στον δημόσιο χώρο. Έργα τέχνης, installation, video mapping στολίζουν τους δρόμους, τις πλατείες και το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της κεντρικής θεματικής του 61ου Φεστιβάλ «Οικειότητα: μια σύγχρονη τυραννία» που εμπνέεται από το βιβλίο του Ρίτσαρντ Σένετ «Η τυραννία της οικειότητας» και από την ανάγκη επανοικειοποίησης του δημόσιου χώρου. Με την πανδημία, στραφήκαμε στην ιδιωτική κατανάλωση της τέχνης, η οποία είναι απαραίτητο να βρει τη θέση της στον δημόσιο χώρο.
The Glasshouse Project
Στην προβλήτα 1 του Λιμανιού, στο κτίριο του Πρώην Βρεφονηπιακού Σταθμού, ένα μεγάλο κτίριο με δεκάδες τζάμια, το Φεστιβάλ παρουσιάζει το The Glasshouse Project.
Πρόκειται για μια εγκατάσταση που ανατέθηκε στον καλλιτέχνη Νίκο Ράκκα, την οποία το Φεστιβάλ εμπνεύστηκε από τις συνθήκες του εγκλεισμού, στο πλαίσιο των πρωτόγνωρων καταστάσεων που βιώνουμε. Η εγκατάσταση θα στολίζει κάθε μέρα τον Πρώην Βρεφονηπιακό Σταθμό. Όλα τα τζάμια του κτιρίου έχουν καλυφθεί με πολύχρωμες διαφάνειες, οι οποίες φωτίζονται από μέσα, παράγοντας ένα πολύχρωμο φως, το οποίο όταν νυχτώνει είναι ορατό από όλο το παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης.
Ο Νίκος Ράκκας, καλλιτέχνης του The Glasshouse Project λέει: «Έβλεπα ξαφνικά τους γύρω μου και τον κόσμο μου, μέσα σε κουτάκια, να έχουν βρει τον τρόπο να λάμπουν δυνατά. Μικρά κουτιά με διάχυτο φως μέσα τους που η λάμψη τους ήταν και είναι απαραίτητη στον μικρόκοσμό μου. Το κτίριο στην προβλήτα ήταν κάθε μέρα η παρέα μου εκείνη την περίοδο, οπότε και το ιδανικό location για να στηθεί το installation».
Παράλληλα, μέσα στον πρώην Βρεφονηπιακό Σταθμό, έχει τοποθετηθεί ένας φωτεινός πίνακας, πάνω στον οποίο θα τοποθετούνται κάθε μέρα στίχοι, ποιήματα, μικρά κείμενα.
Η αρχή έγινε με τους στίχους του Γιώργου Σεφέρη:
Είτε βραδιάζει
είτε φέγγει
μένει λευκό
το γιασεμί.
και συνεχίζεται με τους στίχους του Ιερομόναχου Συμεών:
Από σταγόνες
έστρωσε η ελπίδα
κλίνη δροσιάς.
Ο Νίκος Ράκκας είναι visual artist και φωτογράφος με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Δημιουργεί concept βιτρίνες και installations σε καταστήματα, μπαρ και σε εξωτερικούς χώρους. Είναι εμπνευστής του The Playmobil project, όπου φωτογραφίζει φιγούρες Playmobil σαν κανονικούς κοινούς ανθρώπους.
Έκθεση «Οικειότητα: Μια σύγχρονη τυραννία»
Κινηματογράφος και εικαστικά, μαζί, μεταφέρουν την τέχνη στο δημόσιο χώρο. Δώδεκα έργα Ελλήνων καλλιτεχνών, εμπνευσμένα από τις ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού, εκτίθενται σε αναπάντεχα σημεία στη Θεσσαλονίκη.
Το Φεστιβάλ ανέθεσε και φέτος σε 12 νέους Έλληνες εικαστικούς να δουν ο καθένας από μια ταινία του Διαγωνιστικού και να φιλοτεχνήσουν ένα έργο εμπνευσμένο από αυτήν. Η έκθεση, η οποία πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον Μητροπολιτικό Οργανισμό Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (ΜΟΜus), με την υποστήριξη του Outset Contemporary Art Fund Greece, επρόκειτο να παρουσιαστεί όπως κάθε χρόνο στο MOMus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης). Μετά τις τελευταίες εξελίξεις με την πανδημία, η έκθεση πραγματοποιείται σε ανοιχτούς χώρους της Θεσσαλονίκης, όπως είχε προβλεφθεί.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση είναι οι:
Ιλεάνα Αρναούτου
Μαρία Βαρελά
Ζωή Γαϊτανίδου
Πέτρος Ευσταθιάδης
Ιάσονας Καμπάνης
Βασίλης Καρούκ
Αριστείδης Λάππας
Ηλιοδώρα Μαργέλλου
Ιάσονας Μέγκουλας
Μαργαρίτα Μποφιλίου
Πάολα Παλαβίδη
Σοφία Ροζάκη
Επίσης, 12 μεγάλες αναπαραστάσεις σε μουσαμάδες, θα εκτεθούν σε εξωτερικούς τοίχους κτηρίων της προβλήτας του Λιμανιού, διεκδικώντας μια θέση στον δημόσιο χώρο.
Γεγονότα Συντελεσμένου Μέλλοντος
Παράλληλα, φωτογραφίες από τη βιντεοεγκατάσταση του Γιώργου Δρίβα, Γεγονότα Συντελεσμένου Μέλλοντος, έχουν τυπωθεί σε banner και εκτίθενται στο Λιμάνι, όπως και τα έργα των 12 εικαστικών.
Τα έργα του Γιώργου Δρίβα στρέφουν το βλέμμα του κοινού στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, την επιστήμη, την τεχνολογία και τον χρόνο.
Τα δύο έργα της βιντεοεγκατάστασης Aeonium (διάρκεια 20′) και Kepler (διάρκεια 14′) θα προβληθούν δωρεάν στο κανάλι του Φεστιβάλ στο youtube την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου. Στο Aeonium, ο ξεριζωμός και η διαρκής μεταφύτευση ενός παχύφυτου σε ένα θερμοκήπιο δημιουργεί έναν ατέλειωτο φαύλο κύκλο μεταξύ ζωής και θανάτου. Το Kepler είναι ένα σχόλιο στις σύγχρονες πολιτικές ανάπτυξης ή ίσως ένα ρετροφουτουριστικό παραμύθι.
Mapping
Η Όλγα Σφέτσα, καλλιτέχνης που σπούδασε και δούλεψε στη Θεσσαλονίκη, σχεδιάζει, αποκλειστικά για το 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, μια οπτική εγκατάσταση (3D projection mapping installation) στην προβλήτα του λιμανιού, σε δύο όψεις του αντλιοστασίου. Για όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ, η οπτική εγκατάσταση θα αναπαράγει εικόνες από τις ταινίες και τις δράσεις του Φεστιβάλ πάνω στις επιφάνειες της όψης του κτιρίου.