Του Ηλία Γεροντόπουλου
Αυτοδικία. Την καταδικάζουμε “απ’ όπου κι αν προέρχεται”, ή υπάρχουν και “δικαιολογημένες περιπτώσεις”; Τι οδηγεί κάποιον στην απόφαση να πάρει “το νόμο στα χέρια του”; Λοιπόν, ο κινηματογράφος έχει μπόλικα πράγματα ν’ απαντήσει σ’ αυτές τις ερωτήσεις.
Επειδή ωστόσο, τα όσα έχει να πει μια ταινία, είναι καλά να τα λέει καταρχάς ή ίδια η ταινία, εγώ το μόνο που έκανα σήμερα, είναι να σου μαζέψω εδώ μια ομάδα που πέρασε αυτά τα όρια. 7 καθημερινούς ανθρώπους, που πήραν στα χέρια τους το νόμο. Και με την ευκαιρία, μερικούς απ’ αυτούς μπορείς να τους δεις στη Nova, σε Α’ τηλεοπτική προβολή.
Εγώ στους συστήνω λοιπόν. Κάνε εσύ τις ερωτήσεις…
Τράβις Μπικλ – Ο Ταξιτζής
To πλέον επίτιμο μέλος αυτής εδώ της λίστας, κυρίες και κύριοι, τα σέβη σας στον μίστερ “are you talking to me?“. Με αφορμή την απελευθέρωση μιας δωδεκάχρονης (!) πόρνης, κι απώτερο σκοπό του να “καθαρίσει” τον κόσμο, ο Τράβις μπαίνει στο πάνθεο των ηρώων του σινεμά και φέρνει δυνατό πονοκέφαλο σ’ ολόκληρο τον κλάδο των ταξιτζήδων του ’80. “Όχι Τράβις, δεν μιλάω σ’ εσένα. Μιλάω για σένα. Με τα καλύτερα λόγια, αδερφέ μου. Ωραία μοϊκάνα, βάλε το σιδερικό σου μέσα τώρα…”
Γουόλτ Κοβάλσκι – Γκραν Τορίνο
Εδώ σ’ έχω! Ο πιο γκρινιάρης παππούς μετά τους γέρους του Muppet Show, ξηγήθηκε πολύ, πολύ μόρτικα στο φινάλε. Ο Κλιντ Ίστγουντ σκηνοθετεί ένα απ’ τα πιο δυνατά του φιλμ και το σπουδαιότερο: τα βάζει με τις προσωπικές ιδεολογικές του εμμονές. Δεν έχει σημασία άμα γουστάρεις ή όχι τους Κορεάτες (τους Βιετναμέζους, τους Αμερικανούς, τους Ευρωπαίους ή τους Αφρικανούς). Αυτό που έχει σημασία είναι να δώσεις στους ανθρώπους που “δεν γουστάρεις” μια ευκαιρία. Κι ίσως μετά απ’ αυτό συνειδητοποιήσεις πως αξίζουν ακόμα περισσότερα…
Κέλερ Ντόβερ – Prisoners
Όταν έχουν απαγάγει το παιδί σου, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Ή τέλος πάντων αυτό υποστηρίζει η μέση Ελληνίδα μάνα, κι ο Κέλερ ο Ντόβερ είναι εδώ για να το επιβεβαιώσει. Όταν λοιπόν η αστυνομία άφησε ελεύθερο τον ύποπτο για την απαγωγή της κόρης του, τι έκανε ο Κέλερ; Βούτηξε τον ύποπτο, τον έκλεισε σε μια τουαλέτα και τον άρχισε στα βασανιστήρια μέχρι να ομολογήσει. Δεν υιοθετώ, αλλά χειροκροτώ τον Χιού Τζάκμαν: υπέροχα απεγνωσμένος!
Μίλτρεντ – Οι Τρεις Πινακίδες Έξω απ’ το Έμπινγκ, στο Μιζούρι
Κι αν το παιδί σου είναι ήδη νεκρό; Κι αν βρήκαν την κόρη σου βιασμένη και δολοφονημένη, κι η αστυνομία εδώ και καιρό δεν έχει κάνει την παραμικρή πρόοδο; Ε, τότε σε λένε Μίλτρεντ και δεν είσαι καλά. Τότε στήνεις τρεις τεράστιες επιγραφές στο δρόμο για το Έμπινγκ του Μιζούρι, προσπαθώντας να φέρεις την αστυνομία προ των ευθυνών της. Τότε σε “παίζει” η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ και γραπώνει αποφασιστικά το Όσκαρ. Τότε είσαι ο βασικός χαρακτήρας σε μια ιστορία που φτάνει ως το μεδούλι της ανθρώπινης φύσης, σε μια σπουδή πάνω στον ανθρώπινο θυμό.
Μια σπουδή που μπορείς να την παρακολουθήσεις αποκλειστικά και σε Α’ τηλεοπτική προβολή στη Νova. Αντέχεις όμως;
Κάτια Σερκέτσι – Μαζί ή Τίποτα
Σε μια απ’ τις πιο δυνατές και θαρραλέες δουλειές της καριέρας του, ο Φατίχ Ακίν τα βάζει με το νεο-ναζισμό της σύγχρονης Γερμανίας, ρίχνοντας μερικές δυνατές γροθιές και στη Χρυσή Αυγή. Την ίδια ώρα, η Κάτια (συγκλονιστικά στιβαρή Ντάιαν Κρούγκερ) βλέπει τα δικαστήρια της χώρας της να εμπιστεύονται τη μαρτυρία του χρυσαυγίτη ξενοδόχου (τρομακτικά πειστικός Γιάννης Οικονομίδης!). Μοιραία λοιπόν αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Της στέρησαν τον άντρας και το γιό της, κι αυτό δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο…
Έρικα Μπάιν – Εκτός Εαυτού
Εκτός εαυτού όνομα και πράγμα, η Έρικα (Τζόντι Φόστερ) Μπάιν, θα διαπιστώσει πως η επίθεση που έριξε νεκρό τον σύντροφό της και την ίδια σε κρίσιμη κατάσταση, της άφησε κι ένα βαθύ ψυχικό κουσούρι. Η γυναίκα παίρνει όπλο γιατί φοβάται, μα καταλήγει να το χρησιμοποιεί ως μέσο για να τιμωρήσει τους “κακούς” του κόσμου. Ένα φιλμ που θα μπορούσε να γίνει ρητορία κατά της ελεύθερης οπλοκατοχής καταλήγει σύμβολο των απανταχού αυτόκλητων “σερίφηδων”, όμως αυτή είναι δυστυχώς μια ιστορία για κάποια επόμενη λίστα…
Ντέιβιντ Σάμερ – Αδέσποτα Σκυλιά
Μια αμερικανική εκδοχή του “Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά”, θέλει τον Ντάστιν Χόφμαν σε ρόλο φιλήσυχου μαθηματικού να μετακομίζει με την Αγγλίδα σύζυγό του σ’ ένα χωριό της αγγλικής επαρχίας. Εκεί ωστόσο αρχίζει το θρίλερ, που θα τον οδηγήσει, βήμα το βήμα, να χάσει κάθε ίχνος φοβίας και υπομονής. Σ’ ένα μέρος γεμάτο βιαστές κι εγκληματίες, το να γίνεις δολοφόνος είναι το μόνο εύκολο. Ή τέλος πάντων, έτσι λέει το βραδύκαυστα ψυχολογικό φιλμ του Σαμ Πέκινπα, που το είδαμε και σε ριμέικ, μα δυστυχώς όχι απ’ τον τόσο κατάλληλο για τέτοιες δουλειές, Κουέντιν Ταραντίνο.
