Η ταινία του Χρήστου Νικολέρη “Το Καταφύγιο ΙΙ: Το μονοπάτι του πάγου” ψηφίστηκε από το κοινό του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ως η δημοφιλέστερη ελληνική ταινία απ’ όλες όσες προβλήθηκαν στην ενότητα “Επίσημη Πρώτη”. Το νεανικό θρίλερ του Νικολέρη αποτελεί μια παραγωγή του ίδιου με συμπαραγωγούς τον Παναγιώτη Ιωσηφέλη (είναι και ο σεναριογράφος της ταινίας) και τον Χρήστο Γούσιο (είναι ο υπεύθυνος για τον ήχο της ταινίας). Σύμφωνα με τον Νικολέρη το φιλμ «είναι ένα θρίλερ, στο οποίο όμως παίζουν καθοριστικό ρόλο οι μύθοι της ελληνικής παράδοσης».
Σύμφωνα με την πλοκή, υπάρχει ένα καταφύγιο μέσα στο δάσος, κλειστό για χρόνια. Οι ντόπιοι δεν το πλησιάζουν, γιατί υπάρχουν ιστορίες για περίεργους θανάτους και μία χθόνια θεότητα, που κοιμάται ανάμεσα στα δέντρα και ξυπνάει μόνο με το αίμα που της θυμίζει τα σκοτωμένα παιδιά της. Το απομονωμένο καταφύγιο χρησιμοποιεί ως κρησφύγετο μια ομάδα ληστών. Ένα βράδυ μία παρέα παιδιών καταλήγουν εκεί όταν ένα από αυτά τραυματίζεται κατά τη διάρκεια εκδρομής. Θα πρέπει να περάσουν τη νύχτα στο καταφύγιο. Όμως, ένα από τα παιδιά αισθάνεται ότι κάτι πάει λάθος. Υπάρχει μία σκιά που κοιμάται ανάμεσα στα δέντρα και κυκλοφορεί στο δάσος.
Στην ομάδα παραγωγής ανήκει και η Ελένη Πνευματικού από την Pnevma Productions, που είχε την διεύθυνση παραγωγής. «Στην πορεία προέκυψε το νέο μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο όλοι οι συντελεστές είναι συμπαραγωγοί με διαφορετικό ποσοστό. Ο καθένας κεφαλαιοποιεί την αμοιβή του εφ’ όρου ζωής και για όσο η ταινία θα φέρνει έσοδα», σημειώνουν οι Νικολέρης και Γούσιος. Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να γυρίζει κανείς σήμερα ταινία μεγάλου μήκους στη Θεσσαλονίκη; «Υπάρχει μία καθαρή σχέση μεταξύ όλων μας από την αρχή. Είμαστε με ανθρώπους που έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν και με νέα παιδιά τα οποία γνωρίζουμε από το Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, έτσι δεν είναι δύσκολο, αντίθετα γίνεται ευχάριστο», λένε. Ο σεναριογράφος Παναγιώτης Ιωσηφέλης θα συμπληρώσει: «Υπάρχει ανενεργό ανθρώπινο δυναμικό στη Θεσσαλονίκη, δηλαδή επαγγελματίες του κινηματογράφου που χρειάζονται όμως μία δομή και μία σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Αυτό καταφέραμε, κι επίσης να έχουμε τον πλήρη έλεγχο της ταινίας, από την αισθητική ως το μάρκετινγκ και την κατασκευή της με τον τρόπο που μας ταιριάζει».
*Με πληροφορίες που αντλήθηκαν από την σελίδα www.vice.gr