Με αφορμή το πρωτόγνωρο ξέσπασμα της πανδημίας, το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5-15/11/2020) εμπνέεται από το βιβλίο του αμερικανού καθηγητή Ρίτσαρντ Σένετ, The fall of public man/ Η τυραννία της οικειότητας (εκδόσεις Νεφέλη) που γράφτηκε το 1977 και διερευνά την ανισορροπία δημόσιου και ιδιωτικού που σήμερα αποκτά νέες επίκαιρες διαστάσεις.
Το θέμα του φετινού Διεθνούς Διαγωνιστικού είναι «Οικειότητα: Μια σύγχρονη τυραννία». Μέσα από αυτό το πρίσμα θα παρακολουθήσει το κοινό τις 12 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού, οι οποίες αποτελούν, παράλληλα, την πρώτη ύλη για μια έκθεση νέων ελλήνων εικαστικών.
Με την πανδημία, τον αναγκαστικό εγκλεισμό και την υπερβολική χρήση των τεχνολογιών διασύνδεσης, η ανάγκη για μοίρασμα, για αλληλεγγύη, για επιστροφή του ανθρώπου στον δημόσιο χώρο γίνεται επιτακτική. Γι’ αυτόν τον λόγο το Φεστιβάλ εμπνεύστηκε από το βιβλίο «Η τυραννία της οικειότητας», στο οποίο ο Σένετ σημειώνει ότι οι άνθρωποι δεν έρχονται αντιμέτωποι με την απομόνωση και την αποξένωση, αλλά βρίσκονται περισσότερο κοντά από ό,τι επιτρέπεται, γεγονός που εμποδίζει την ουσιαστική κοινωνική επαφή.
Το φαινόμενο αυτό έχει ενταθεί με την επικράτηση των social media και των τεχνολογιών διασύνδεσης που λειτουργούν επεκτατικά και απομακρύνουν το άτομο από τη δημόσια σφαίρα. Το έργο τού Σένετ εκδόθηκε πολύ πριν από την εποχή του διαδικτύου, όμως όλα αυτά που αναφέρει αποκτούν σήμερα ιδιαίτερη βαρύτητα. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο, η σύγχρονη δυτική κοινωνία καλλιεργεί ένα ναρκισσιστικό πρότυπο που προωθεί την παθητικότητα και εμποδίζει το άτομο να συμμετάσχει ενεργά στον δημόσιο βίο. Μέσω της συνεχούς ενασχόλησης με το ιδιωτικό, οι αποστάσεις καταργούνται και οι άνθρωποι αντί να αναπτύσσουν υγιείς κοινωνικές σχέσεις, βιώνουν καταναγκαστικούς δεσμούς, με αποτέλεσμα η πλασματική αυτή οικειότητα να μοιάζει τυραννική. Η εγκατάλειψη του ναρκισσιστικού ιδιωτικού ανθρώπου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας, της προσωπικότητάς μας. Ίσως, όμως, είναι η λύση για να επιστρέψουμε σε πιο αρμονικές σχέσεις, είτε διαπροσωπικές, είτε στο δημόσιο χώρο.
Το Φεστιβάλ επιλέγει φέτος τις 12 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού, με γνώμονα τις ιδέες που εκφράζονται μέσα από το βιβλίο τού Σένετ. Οι ταινίες αποκαλύπτονται, πέρα και πάνω από τα προφανή θέματά τους. Δεν έχει σημασία αν εκτυλίσσονται στη Γάζα, την Ιταλία ή τα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό. Η οικειότητα και η αποξένωση δεν έχουν γεωγραφία. Ενδεικτικά, η διοργάνωση παρουσιάζει τρειςταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού, τόσο διαφορετικές, τόσο οικείες, που εκφράζουν τις βαθύτερες εκλεκτικές συγγένειες:
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα / Identifying Features της Φερνάντα Βαλάντεζ (Μεξικό)
Μια σύγχρονη οδύσσεια στα σύνορα Μεξικού κι Αμερικής στον ρυθμό ενός ψυχολογικού θρίλερ απόλυτα πολιτικού κι επίκαιρου που βρίσκει στόχο κατευθείαν στην καρδιά. Η ταινία απέσπασε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Sundance.
Σπείρε τον άνεμο / Sow the Wind του Ντανίλο Καπούτο (Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα)
Μια ταινία χωμάτινη, ποιητική για τις ρίζες, την Ιστορία και τον τόπο -γεωγραφικό ή συναισθηματικό- που , ξετυλίγεται με την επιστροφή μιας νεαρής γυναίκας στην επαρχία της Ιταλίας και στις οικογενειακές καλλιέργειες ελιάς που νοσούν.
Γάζα αγάπη μου / Gaza Mon Amour των Ταρζάν και Αράμπ Νασέρ (Παλαιστίνη, Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Κατάρ)
Μια πολιτική αλληγορία για την κατάσταση στη Γάζα με τη φόρμα της ρομαντικής κομεντί. Ένας εξηντάρης ψαράς ερωτεύεται παράφορα μια γοητευτική χήρα που κάνει μεταποιήσεις ενδυμάτων. Η σύνθετη πραγματικότητα που μπορεί να κάνει τα πιο μικρά καθημερινά πράγματα να μοιάζουν αξεπέραστα.
Παράλληλα με τις 12 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού που θα ανακοινωθούν στο σύνολό τους σύντομα, θα πραγματοποιηθεί έκθεση με έργα 12 νέων ελλήνων εικαστικών, οι οποίοι θα κληθούν να δουν ο καθένας από μια ταινία του Διαγωνιστικού και να φιλοτεχνήσουν ένα έργο εμπνευσμένο από αυτήν. Η έκθεση, η οποία πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον Μητροπολιτικό Οργανισμό Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (ΜΟΜus), θα παρουσιαστεί στο MOMus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης), με την υποστήριξη του Outset Contemporary Art Fund Greece.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση είναι οι:
Ιλεάνα Αρναούτου
Μαρία Βαρελά
Ζωή Γαϊτανίδου
Πέτρος Ευσταθιάδης
Ιάσονας Καμπάνης
Βασίλης Καρούκ
Αριστείδης Λάππας
Ηλιοδώρα Μαργέλλου
Ιάσονας Μέγκουλας
Μαργαρίτα Μποφιλίου
Πάολα Παλαβίδη
Σοφία Ροζάκη
Στη διάρκεια της πανδημίας, ακόμα και η τέχνη καταναλώθηκε ιδιωτικά. Τώρα είναι απαραίτητο να επιστρέψει στο δημόσιο χώρο. Για αυτόν τον λόγο, τα έργα των 12 καλλιτεχνών θα εκτυπωθούν σε πολλαπλά αντίτυπα και θα τοποθετηθούν σε αναπάντεχους ανοιχτούς χώρους της Θεσσαλονίκης. Με αυτόν τον τρόπο, τα έργα θα συνομιλήσουν με το αστικό τοπίο, ενώ το κοινό θα έχει την ευκαιρία να τα απολαύσει.
Για πρώτη φορά, η έκθεση θα παρουσιαστεί, μετά την ολοκλήρωσή της στη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα, στην The Project Gallery (Νορμανού 3, Μοναστηράκι).
*Η φωτογραφία του θέματος προέρχεται από την ταινία Γάζα αγάπη μου / Gaza Mon Amour