“Μη ζητάς ανθρώπινη αγάπη”: η ανθρώπινη ψυχή μέσα από τα μάτια ενός σκύλου σε μια αριστουργηματική σοβιετική ταινία

Η συγκλονιστική ταινία του Στανισλαβ Ροστρόσφκι Μη ζητάς ανθρώπινη αγάπη (Belyy Bim Chernoe ukho/White Bim Black Ear, 1977) ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 51η διοργάνωση της Αμερικάνικης Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η ταινία έχει ως κεντρικό χαρακτήρα τον Μπιμ, έναν λευκό σκύλο ράτσας σέτερ με μαύρο αυτί, που αναζητά το αγαπημένο του αφεντικό. Η ταινία μπορεί να έχει έναν σκύλο ως πρωταγωνιστή, όμως πρώτα απ ‘όλα το φιλμ αφορά την ανθρώπινη ψυχή και φύση, τις ανθρώπινες ανασφάλειες και αβεβαιότητες, όπως αυτές απεικονίζονται μέσα από τα μάτια του αξιαγάπητου ζώου. Μέσα από τις πολλές δοκιμασίες στην αναζήτησή του για τον αγαπημένο του ιδιοκτήτη, ο Μπιμ συναντά μια ποικιλία ανθρώπων, διαφόρων ειδών, κάποιοι αδιάφοροι, κάποιοι κακοί.

Στην πιο οδυνηρή σκηνή της ταινίας (και εννοώ στην κυριολεξία, “οδυνηρή”) ο Μπιμ συναντά την ανθρώπινη καλοσύνη μέσα από μια ανείπωτη τραγωδία. Η ταινία βασίζεται στο υπέροχο μυθιστόρημα του Gavriil Troepolsky και παραμένει πολύ πιστή στο βιβλίο. Οι θεατές που θα δουν την ταινία θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται για κάποιου είδους Ντισνεϊκή περιπέτεια με ζώα. Αντιθέτως η ταινία “τρυπώνει” στην ανθρώπινη ψυχή δίνοντας μηνύματα τα οποία μπορεί κάποιος να τα “ψαρέψει” στα βαθιά νερά του σινεμά και όχι στις εύκολες και ρηχές μελοδραματικές ιστορίες της χολιγουντιανής παραγωγής.