“Η Έκλειψη”: αποξένωση, αλλοτρίωση, σινεμά, Αντονιόνι…

Η Βιτόρια χωρίζει με τον μεγαλύτερό της εραστή Ρικάρντο, περιπλανιέται στις αίθουσες του χρηματιστηρίου όπου η μητέρα της χάνει ένα τεράστιο ποσό, κι έχει μια εφήμερη και χωρίς πάθος σχέση με ένα νεαρό χρηματιστή.
Η Βιτόρια, περισσότερο από τις άλλες ηρωίδες του Μικελάντζελο Αντονιόνι, ζει σε μια κατάσταση διαρκούς κρίσης και υπαρξιακής αδράνειας, που έχουν προκαλέσει η αποξένωση και η αδυναμία επικοινωνίας. Οι σχέσεις της Βιτόρια είναι συμπτωματικές, άτονες, χωρίς συγκινήσεις, ενώ η ίδια ζει τη ζωή της σαν θεατής που βλέπει τα πάντα να γίνονται αντικείμενα μπροστά στα μάτια της.

Με την τρίτη ταινία της αριστουργηματικής τριλογίας του για την αποξένωση, ο Αντονιόνι προτείνει μια φαινομενολογία της ψυχοπαθολογίας της καθημερινής ζωής, την οποία δεν απομονώνει από τις κοινωνικές διεργασίες, τους μηχανισμούς δηλαδή που ευθύνονται για την αλλοτρίωση του ατόμου.

Πρόκειται για την πιο ώριμη ταινία του σκηνοθέτη, με σκηνές ανθολογίας όπως εκείνη του χρηματιστηρίου, που έχουν σημαδέψει την πορεία του μοντέρνου σινεμά. Απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών.

 

Η Έκλειψη (L’ Eclisse, 1962)

Σκηνοθεσία: Michelangelo Antonioni

Ηθοποιοί: Monica Vitti, Alain Delon, Francisco Rabal, Lilla Brignone

Διάρκεια: 126΄

 

Διαβάστε   Όσα παίρνει η... Αυστραλία!