Το 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους θα διεξαχθεί φέτος διαδικτυακά μέσα από την πλατφόρμα online.olympiafestival.gr, από τις 28 Νοεμβρίου έως τις 5 Δεκεμβρίου.
Από την οθόνη του 23ου OIFF θα προβληθούν ταινίες από όλον τον κόσμο, που υμνούν την χαρά της ζωής αλλά δεν φοβούνται να αποκαλύψουν στα παιδιά όλες τις πτυχές της αληθινής ζωής… Οικογένεια, φιλία, έρωτας, φύση, μουσική, διαδίκτυο, αλλά και μετανάστευση, φτώχεια, παραβατικότητα, απώλεια, αγώνας για επιβίωση, θρησκευτικός φανατισμός και βέβαια πανδημία… Το μήνυμα όμως του Φεστιβάλ παραμένει αισιόδοξο και είναι ηχηρό: τα παιδιά είναι αγωνιστές, και η ζωή βρίσκει τελικά τρόπο…
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ
Στο φετινό, 23ο Φεστιβάλ διαγωνίζονται 90 ταινίες επαγγελματιών, μεγάλου και μικρού μήκους, μυθοπλασίας, κινουμένων σχεδίων και ντοκιμαντέρ από 47 χώρες. Οι ταινίες αυτές συμμετέχουν στα διαγωνιστικά τμήματα Μεγάλου Μήκους μυθοπλασίας (14), Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας (24), Μικρού Μήκους Animation (25) και Ντοκιμαντέρ / Kids & Docs μεγάλου, μεσαίου και μικρού μήκους (27).
Το φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα επέλεξε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ολυμπίας Δημήτρης Σπύρου.
Πως βιώνει ένα παιδί την επέλαση των ναζί; Μπορούν τα σόσιαλ μίντια να συμβάλουν στην αποκατάσταση μιας κατάφωρης αδικίας; Πώς είναι να ζεις μικρός και παραμελημένος στην υποτιθέμενη «γη της επαγγελίας»; Τι επιλέγει μια μάνα στο παράλογο δίλημμα «γιος ή σύζυγος» που θέτει το σύγχρονο Ιράν; Ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης φίλος στο ίντερνετ; Γίνεται μάθημα χωρίς ρεύμα και σχολικά βιβλία; Τι κοινό μπορεί να έχει ένας Γερμανός έφηβος με έναν προσφυγάκι από τη Συρία;
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα επίκαιρα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι ταινίες μεγάλου μήκους μυθοπλασίας που διαγωνίζονται φέτος στο Φεστιβάλ Ολυμπίας:
*Αντιγόνη (Sophie Deraspe). Μια ορφανή έφηβη μετανάστρια, η Αντιγόνη, άριστη μαθήτρια και πρότυπο πολίτη, βοηθά τον αδερφό της να δραπετεύσει από τη φυλακή, όταν αστυνομικοί σκοτώνουν εν ψυχρώ έναν φίλο του και τον συλλαμβάνουν. Καθώς ορθώνει το ανάστημά της απέναντι στην αστυνομία, τη δικαιοσύνη και το σωφρονιστικό σύστημα, κερδίζει την υποστήριξη των συνομηλίκων της, οι οποίοι κινητοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ταινία κέρδισε τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας στα Κρατικά βραβεία του Καναδά.
*Οι μικροί λύκοι (Samuel Kishi Leopo). Δυο μικρά αδερφάκια, ο Max και ο Leo, έχουν μόλις περάσει, μαζί με τη μητέρα τους Lucia, τα σύνορα από το Μεξικό προς τις ΗΠΑ, σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Τις άπειρες ώρες που περιμένουν τη μαμά τους να επιστρέψει απ’ τη δουλειά, ονειρεύονται την υπόσχεση της ότι θα πάνε στη Ντίσνεϋλαντ, στη δική τους Γη της Επαγγελίας… Η ταινία απέσπασε το Βραβείο Generation Kplus στην Μπερλινάλε.
*Γιος-μάνα (Mahnaz Mohammadi). Η Leila είναι μια χήρα μητέρα δύο παιδιών στο Ιράν με επισφαλή εργασία. Ο Kazem τής κάνει πρόταση γάμου αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: Ο άντρας έχει μια κόρη στην ηλικία του 12χρονου γιου της, του Amir, και σύμφωνα με την παράδοση είναι κατακριτέο ένα νεαρό κορίτσι να συγκατοικεί με τον ετεροθαλή αδερφό του. Ο Kazem ζητάει από τη Leila να μην φέρει μαζί της το γιο της, μέχρι να παντρέψει αυτός την κόρη του… Η σκηνοθέτις Mahnaz Mohammadi αφηγείται την ιστορία πρώτα από την πλευρά της μητέρας, έπειτα από την πλευρά του μικρού.
*Λέγε με κοτσύφι (Pavel Mirzoev). Με μια πρώτη ματιά, ο Kostya είναι ένας συνηθισμένος 14χρονος Ρώσος. Δεν τα πολυκαταφέρνει στο σχολείο, οι γονείς του είναι στα χωρίσματα, ο πατέρας του ετοιμάζεται για μια νέα οικογένεια και ο ίδιος δεν έχει πολλούς φίλους. Ώσπου μια μέρα βρίσκει έναν στο διαδίκτυο… Θα καταφέρει μέσα από την ραπ και την ποίηση να βρει τελικά τον εαυτό του;
*Λουνάνα, ένα γιακ μες στην τάξη (Pawo Choyning Dorji). Πρώτη φορά προβάλλεται στην Ελλάδα ταινία από το Μπουτάν, η οποία μάλιστα εκπροσωπεί το Μπουτάν στα Όσκαρ. Οι αντοχές ενός νεαρού δάσκαλου δοκιμάζονται στο πιο απομονωμένο σχολείο του πλανήτη, στους παγετώνες των υψιπέδων των Ιμαλαΐων. Κι ενώ ετοιμάζεται να παραιτηθεί, οι δυσκολίες της καθημερινότητας των μαθητών του αρχίζουν να τον συγκινούν
*Daniel ‘16 (Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος). Ο Daniel είναι ένας Γερμανός έφηβος, τον οποίο στέλνουν στην Ελλάδα για να εκτίσει την ποινή του σε μια σωφρονιστική κοινότητα ανήλικων. Εκεί, σ’ ένα εγκαταλελειμμένο χωριό στις όχθες του Έβρου, στα σύνορα με την Τουρκία, θα γνωρίσει έναν μικρό πρόσφυγα και θα βιώσει πρωτόγνωρα συναισθήματα…
*When Hitler Stole Pink Rabbit (Caroline Link). Η 9χρονη Anna, παιδί Εβραϊκής οικογένειας, δεν είναι σίγουρη ποιος ακριβώς είναι αυτός ο Χίτλερ. Αλλά, όταν μια μέρα η οικογένειά της αναγκάζεται να αφήσει τη Γερμανία, συνειδητοποιεί ότι ο άνδρας από τις αφίσες ετοιμάζεται να αλλάξει ολόκληρη την Ευρώπη, ξεκινώντας από τον δικό της μικρόκοσμο… Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Τζούντιθ Κέρ, διάσημης σήμερα εικονογράφου παιδικών βιβλίων.
Πολλές οι μικρού μήκους (μυθοπλασίας και animation), αφηγούνται στο κοινό ιστορίες παιδιών που δοκιμάζονται διαχρονικά. Κάποια από αυτά είναι ορφανά. Κάποια άλλα έχουν γονείς κατώτερους των περιστάσεων:
*Roqaia (Diana Saqeb Jamal). Έχοντας επιβιώσει από μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στο Αφγανιστάν, η 12χρονη Roqaia βρίσκεται στη μέση ενός μιντιακού παροξυσμού: τα αδηφάγα ΜΜΕ την κάνουν πρώτο θέμα, τη στιγμή που προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματά της. Στη διάρκεια των γυρισμάτων την διατάζουν να δείχνει τις πληγές της. Ο πατέρας της, αντί να τη βοηθήσει να ξεπεράσει το ψυχικό τραύμα, την σπρώχνει να εκτεθεί σε κοινή θέα…
*Ο Λουστράκος (Andrés Gallegos). Τοποθετημένη στη Χιλή του 1989, η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία του Diego, ενός 11χρονου λουστράκου – του παππού του σκηνοθέτη. Η κάμερα ακολουθεί τον τίμιο λουστράκο που δουλεύει στον δρόμο. Όμως, όταν η αστυνομία θα κατάσχει το κασελάκι του, ο μικρός θα καταλάβει γρήγορα πως η ζωή δεν είναι δίκαιη. Για να επιζήσει θα πρέπει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο.
*Μπαμπάς (Atle Blakseth, Einar Dunsæd). Εντυπωσιακός, ντυμένος με κοστούμι και γραβάτα, ο μπαμπάς εμφανίζεται ένα βράδυ στο παράθυρο, κρατώντας ένα δώρο για τον γιο του. Στο νορβηγικό αυτό animation ο μπαμπάς είναι δυνατός και γενναίος. Ελευθερώνει ζώα από την αιχμαλωσία, κερδίζει σε κούρσες με το σούπερ αμάξι του και βουτά στα βάθη του ωκεανού. Η ταινία αφηγείται τη λαχτάρα ενός παιδιού για τον απόντα πατέρα του…
*Goads (Ίρις Μπαγλανέα). Η Ήρα ζει με την οικογένειά της σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια μιας σκληρής “εκπαίδευσης” υπό την επίβλεψη του πατέρα της, που έχει μια πολύ προσωπική αντίληψη περί ζωής και θανάτου, θα βιώσει μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες της παιδικής της ηλικίας.
Η άνευ όρων αγάπη για τα ζώα κάνει μερικές ακόμα ταινίες να ξεχωρίζουν:
*Ο αμερικανικός ταύρος (Fatemeh Tousi). Σ’ ένα χωριό στα σύνορα Ιράν-Ιράκ, οι χωρικοί ασχολούνται με την κτηνοτροφία. Ένας έφηβος, ο Saheb, έχει τον μοναδικό αρσενικό αμερικανικό ταύρο του χωριού. Είναι απόλυτα εξαρτημένος οικονομικά από τον ταύρο του, τον οποίο διαθέτει για αναπαραγωγή. Όμως μια μέρα όλα αλλάζουν…
*Όλα τα αγαπημένα μου μικρά ζωάκια (Michael Ekblad, Alexandra Schatz). Σε αυτό το animation (Γερμανία, Σουηδία), μια καλοκαιρινή μέρα τρία παιδάκια ιδρύουν μια επιχείρηση με την επωνυμία ”Κηδείες ΕΠΕ”, για να βοηθήσουν τα φτωχά νεκρά ζώα του κόσμου. «Η Esther έσκαβε, εγώ έγραφα τα ποιήματα και ο μικρός αδελφός της Esther, ο Puttie, έκλαιγε».
Τα φετινά ντοκιμαντέρ της ενότητας Kids & Docs, φανερώνουν μια πικρή αλήθεια: τα παιδιά είναι τα πρώτα και πιο ευάλωτα θύματα των επιλογών που κάνουν οι μεγάλοι:
*Θωρακισμένο νανούρισμα (Yana Ugrekhelidze). Για να ξεφύγουν από τη γενοκτονία, τέσσερα παιδιά εγκαταλείπουν τη γενέτειρά τους, το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Με το τελευταίο τρένο, το τελευταίο αεροπλάνο, το τελευταίο καράβι και περπατώντας στα χιονισμένα βουνά. Το ντοκιμαντέρ (γυρισμένο ως animation) είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία που συνέβη το 1993 κατά τη διάρκεια της εθνοκάθαρσης, που υπέστη ο γεωργιανός πληθυσμός της περιοχής του Σουχούμι της Αμπχαζίας.
*Γραμμές στην άμμο, μια εξιστόρηση της ιστορίας (Francis Alÿs). Τα παιδιά ενός ορεινού χωριού κοντά στη Μοσούλη, μέσα από το παιχνίδι τους, αναπαριστούν έναν αιώνα ιρακινής ιστορίας! Στήνουν σκετσάκια σε αμμόλοφους, δραματοποιώντας από την υπογραφή της μυστικής συμφωνίας Σάικς-Πικό το 1916 μέχρι την εγκαθίδρυση του βασιλείου του τρόμου από το Ισλαμικό Κράτος το 2016.
*Ορχήστρα από τη χώρα της σιωπής (Lucia Kasova). Η Zohra είναι η πρώτη ορχήστρα αποτελούμενη αποκλειστικά από γυναίκες στο Αφγανιστάν. Τα κορίτσια ετοιμάζονται να περιοδεύσουν με ένα κονσέρτο στην Ευρώπη. Παρακολουθούμε την καθημερινότητά τους στο σύγχρονο Αφγανιστάν μέσα απ’τα μάτια της Mazia, ενός 16χρονου κοριτσιού. Με την άφιξη τους στην Ευρώπη, κάτι απρόσμενο συμβαίνει και τέσσερα μέλη της ορχήστρας αποφασίζουν να αυτομολήσουν.
Τo πρόγραμμα περιλαμβάνει ταινίες που στρέφουν το βλέμμα ακόμα και στα πρώτα βήματα ενός τρίχρονου παιδιού, από τη δική του σκοπιά:
*Μπλε τα μάτια μου, πολύχρωμο το φόρεμά μου (Polina Gumiela). Γεμάτη περιέργεια και αυτοπεποίθηση, η 3χρονη Zhana εξερευνά τον κόσμο γύρω της, καθώς οι καλοκαιρινές μέρες περνούν. Κάνει ανακαλύψεις και με τόλμη αντιμετωπίζει τις μικρές της περιπέτειες: περνάει πάνω από λακκούβες με νερό, γνωρίζεται με μερικές γάτες κι έναν σκύλο και ερμηνεύει με τον δικό της τρόπο τα παιχνίδια των μεγαλύτερων παιδιών.
20η CAMERA ZIZANIO
ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ; ΤΑΙΝΙEΣ COVID-19!
Τα 20 της χρόνια κλείνει φέτος η Camera Zizanio που κάθε χρόνο, προσφέρει μια ευκαιρία σε παιδιά από την Ελλάδα και τον κόσμο να δείξουν τις ταινίες που γύρισαν είτε μόνα τους είτε στο πλαίσιο του σχολείου.
‘Όπως σημειώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Camera Zizanio Νίκος Θεοδοσίου, “μια επαγγελματική ταινία απαιτεί μεγάλο χρόνο για να ολοκληρωθεί, ενώ οι μικρού μήκους ταινίες των παιδιών, με την βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, αποτυπώνουν άμεσα τα πράγματα: πολλές από τις ταινίες που λάβαμε φέτος μιλούν για τον covid-19 ή γυρίστηκαν σε συνθήκες περιορισμών, σε όλον τον κόσμο, και φανερώνουν το πώς βλέπουν τα παιδιά την πανδημία: κάποια την αντιμετωπίζουν με χιούμορ, κάποια καταγράφουν τη ζωή στην καραντίνα, άλλα εκφράζονται με περιορισμένα μέσα σε μικρούς χώρους μέσα από το τραγούδι και τη σάτιρα. Η φαντασία και η ευρηματικότητα των νεαρών δημιουργών εντυπωσιάζει».
Στην φετινή Camera Zizanio θα προβληθεί ένας μεγάλος αριθμός από αυτές τις ταινίες«Covid-19», από την Ελλάδα, την Ευρώπη (Ρωσία, Βόρεια Μακεδονία, Αγγλία, Κροατία, Κύπρο, Ουκρανία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία) αλλά και την Κίνα, την Αμερική, τη Βραζιλία, το Μπαγκλαντές, την Ινδία, το Νεπάλ, την Αργεντινή…
*Από την Γεωργία έρχεται ένα κινούμενο σχέδιο που έγινε από παιδιά του δημοτικού, και σατιρίζει τα διαδικτυακά μαθήματα του σχολείου. Έχει τίτλο Online lesson και αποτελεί μέρος των ταινιών του Ευρωπαϊκού τμήματος, στην κατηγορία Α (ταινίες παιδιών έως 12 ετών).
*Από την Αμερική, το Covid-The musical, ένα βιντεοκλίπ με δηκτικό χιούμορ. Δημιουργός του είναι ο Andrei Thuler, και αποτελεί μέρος των ταινιών του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος στην κατηγορία Β (ταινίες παιδιών 13 ως 16 ετών).
*Από την Ελλάδα, η Αφύπνιση, ένα μονοπλάνο της Ευαγγελίας Κεφαλά. Η ταινία γυρίστηκε στα πλαίσια μιας δημόσιας πρόσκλησης που έκανε το Φεστιβάλ Ολυμπίας στα παιδιά να αξιοποιήσουν δημιουργικά το χρόνο τους γυρίζοντας μια ταινία με ένα μόνο πλάνο. Η ταινία αποτελεί μέρος των ταινιών του Ελληνικού διαγωνιστικού τμήματος στην κατηγορία Β.
Η 20h Camera Zizanio θα προβάλλει συνολικά 188 κινηματογραφικές δημιουργίες παιδιών και νέων από 47 χώρες.